bugün çöp tenekesinin yanından geçerken aklıma peydah oldu.
ıssız ve sokak lambaları bozuk olan o cadde de yürürken, aklıma olabilecek en kötü şey ne olabilir ki diye bir korku başlangıcı dolandı.dedim ki en fazla bir kedi çıkar ve kaçar gider.
o kadar inandırdım ki beynimi sonunda gerçekten gördüm. çizgili desenleriyle, kıçı dışarda kalmış çöpü karıştıran, kuyruğuyla beraber 3 metre kaplan. şaka maka hindistan da ya da sibirya da yaşamadığımıza şükrettim o an.
hayali bile sıçmaya yetiyor.
