Derste uyumanın ne demek olduğunu bilmeyen, üstünde mavi önlük, yakasında beyaz yakalık; kızsa dantelli, erkekse örümcek adamlı, ayağında okul ayakkabısı adı altında alınmış gayriresmi bir ayakkabı, cebinde mendili olan çocuğun yeni yeni dersten kaytarma yollarını keşfetmesiyle; arkadaşlarıyla kaş göz ile haberleşip öğretmen kızana hatta en sonunda favorilerini çekmesi ile sonuçlanan ana gelene kadar çöp kutusunda lak lak ettiği, güzel mi güzel ve bir o kadar da özlenesi yıllar.
gebeşlik müessesine küçüklükten girdiğimizi göstermekte olan olaydır. günde kaç kere giderdik o toplaşma noktasına allah bilir. teneffüsler falan torbaya girmişti tabi..
eğlenceli idi ama çocukluk işte keşke hep öyle kalabilseymişiz kirlenmeden hiç.
