çok etkileyici bir film. seren yücenin de ilk filmi olduğunu da sayarsak gayet başarılı ama sonraki filmlerinde tarzını daha durağanlaştırmaması dileğiyle. malum çevrede "sanat sevicileri" sanatçıları böyle bir yönelime itiyor * . benim aldığım en büyük ders ; ne istediğini bilemeyecek kadar karakteri gelişmemiş (ya da kararsız) ve karar veremeyecek kadar da iradesiz birisi olarak yaşadığımız hayatın en büyük sorumlusu biziz. **
--spoiler--
- ya ben ayrılalım demiyorum tamam mı. bir süre ara verelim ya...
+ beni sevmiyor musun artık?
- tabi ki seviyorum.
+ e o zaman?
- olmuyor gül...biraz yalnız kalmak istiyorum.
+ ben seni hiç sıkmıyorum ki ama ya...nasıl ara vericez peki?
- ben ararım seni...ya da sen beni ararsın...
+ ben seni hemen ararım ama.
- ben ararım seni o zaman...
--spoiler--
kaç zamandır seyredecem seyredecem daha yeni fırsat buldum da seyrettim öncelikle oha bana tabi.. film 2010 da yarıştı, yıl olmuş 2012 ben daha yeni seyrediyorum.
neyse filme gelecek olursak, tanımda da belirttiğim gibi ''nasıl desem bilemedim''.
yanlış anlaşılmasın kötü demiyorum, aksine seren yüce'nin ilk uzun metraj deneyimi olmasına rağmen sinemografik açıdan çok da iyi bulduğumu söyleyebilirim.
bartu'nun perfomansı hakikaten de ödüllükmüş bunu da görmüş oldum, tek kelimeyle müthiş oynamış..
ammaaa velakin finali beğenmedim söylemeden edemeyeceğim..
burdan da festival yönetmenlerine sesleniyorum şu filmleri değişik olsun, festivallerde ödül alsın, sanatsal olsun diye finallerini yarıda kesmeyi bırakın artık lütfen..
neyse demem o ki, kısacası güzel film, seyrediniz.
nam ı diyar yalan dünya orçun'un başrolünde oynadığı ve altın portakal kazandıran seren yüce' nin başarılı filmdir. başlangıçta ormandaki koşuda babanın hadi oğlum diye seslenmesi çok manidar olmuş, arkadan köpek gelecekmiş hissi uyandırıp çocuk çıkıyor. karakter zaman zaman kendiyle çelişip etrafa karşı farkındalık kazanmaya çalıştığı zamanlarda kendini güvensiz hissettiği için tekrar dönüp dolaşıp çoğunluğa uyup kolayı seçer. taksiciye sarılıp ağladığı sahne çelişkilerinin patlama anıdır. filmin sonundaki sahne de çoğunluğu seçtiğini gösterir.
türkiye'de azınlıkların filmi hep yapıldı ama ilk kez çoğunluğun filmi yapılıyor. aslında hepimizin günlük hayatta farkında olmadan işlediği nefret suçlarını öyle bir gözümüze sokuyor ki seren yüce sanki kariyerindeki 25. profesyonel filmini çekmiş gibi, ki bu onun ilk filmi. ilk izlendiğinde çok üzüyor. ben özellikle erkan can'ın hakaret edilip dışarı atıldığı sahnede çok üzüldüm. ama 2. kez izlendiğinde çok komik sahneler yakalıyorsunuz. mutlaka ama mutlaka izleyiniz.
seren yüce'nin ilk kez yönetmen koltuğunda oturduğu film. izlenmesi tavsiye edilir. türkiye'de bazı kesimlerin bir halka nasıl baktığını çok iyi anlatır. üstüne üstlük bir de halka ait olan değerlerin (filmde ormanlık alan) zenginler tarafından nasıl yağmalandığını da bize çok iyi yansıtır.
yapımcılığını sevil demirci ve önder çakar üstlendiği izlenmesi gereken etkileyici bir film. sanırım filmin yapımcısı önder çakar, eski bir fenerbahçe alt yapısından yetişen futbolcu ilginç.
sayısal bir yoğunluktan öte psikolojik bir durumu imleyen ifade. Çoğunluk halinde kanımca daha çok sayılsal üstünlüğün yanında bir "herkesleşme" yani tektipleşme durumu vardır. Çünkü çoğunluk benzerlik noktasından, noktalarından hareket eder. Bu benzerlikler genelde düşünce ve inanç ekseninde gelişir. işte "çoğunluk" olma hali de bu inanç ve düşünce durumlarının empoze edilmesi temelinden yola çıkar. Ve kendi içinde bir çelişki barındırır;
madem çoğunluksun neden fikrinin veya inancının yayılması için bu denli çabalıyorsun?
Bu da mevcut sayının - daha doğrusu- mevcut çoğunluğun hiçleştirilmesinden öte bir şey değildir. Unutmayın, her çoğunluk kendi içinde bir azınlık barındırır. Ve her çoğunluk çokça yalnızlık barındırır bünyesinde.
filmin belkide en acı yeri ameleyi yok yere azarlayan mertkan ın sonrasında lokantada yemek yerken ameleden selam almasıydı işte buradada ülkemizdeki ezilenin ezene yani işçinin patrona saygı duyması bir nevi bükemediği bileği öpmesiydi.
kürtleri ezilen mağdur gösteren film. ama canlı bombaları göstermezler.
türk toplumu açısından bazı anlamlarda doğru olsa da, tek bir pencereden bakması mallıktır. hatta orospu çocukluğudur. film açıkça toplumu kışkırtma amaçlıdır.
Filmde Mertkan karakteri öyle güzel yansıtılmış ki, filmi izledikten sonra, kadın olmama rağmen, Mertkan'la kendimi özdeşleştirmiştim. Maalesef birçok ortak yönler buldum onunla aramda, ama film gerçekten güzel ve başarılı.
Yönetmen ve senaristi olarak Seren Yüce'ye teşekkürlerimi iletmek istiyorum; böyle bir filmi izlettirdiği için.
Her zaman doğru olmazmış. Bu algıyı feto cemaatiyle gördük, feto şerefsiz derken bizi dinsiz ilan eden akp liler iyi bilir. Yakında bunu da anlayacaklar kendilerinin çoğunluk olduklarını fakat yanıldıklarını.
Kenan evrende %92 oy almıştı ama şimdi sorsalar kimse o zamanlar evet dememiştir...
Savaşta çoğunluk pek fazla etki etmez. ama yaşadığın yerde çoğunluk olmak fazla etki eder. Azlık çoğunluğun içinde kaybolur ve çoğunluk gibi yaşarlar. Aralarında çoğunluğa karşı direnenlerde vardır ama onları kimse dinlemez.
Filmin basinda mertkanla babasının sabah sporu yaptigi ormanlik alana daha sonradan insaat yapacak olmaları, her sahnede babanin dayatmalarina maruz kalan ailede bulunan ufak gondermeler, mesajlar vs. Turk sinema tarihinin en iyi filmlerinden.
Şuan izlerken bile Bartu'nun canlandırdığı karakter sinirden elimin ayağımın titremesine sebep olmaktadır bu ne gıcık adam lan öyleki insan dövmek bile istemez bunu döverken hayvan dövüyor gibi hissederim vicdan yaparım. Tam bir sığır anasını satıyım.
Edit : Bazı yazarlar Mertkanın bu durumuna babasından gördüğü sevgilisizlikten ötürü demiş. Arkadaşlar allah aşkına mertkan sevilecek bi evlat mı? Babası insan gibi köşeye çekiyor konuşuyor işin ucundan tutsun diye uğraşıyor ama yok beyfendi eşşek gibi yatıyor. Mertkanın bu durumda olmasının sebebi hayatta hiçbir sorumluluk almadan şımara şımara büyümüş olması. Hayatın gerçeklerine ayak uyduramıyor. Ailesinin o kadar çevresine saygınlığına parasına rağmen eşek gibi büyümüş hiç kendini yetiştirmemiş kendini birşey sanmaktan insanları küçümsemekten kimseyle doğru düzgün iletişim dahi kuramayan koca bir bok çuvalı. Bu çuvala en güzel cevabı "geçmiş olsun birader" diyen adama "siktir lan" dedikten sonra "sen kimin mahallesinde kime şekil yapıyosun lan" diyen abiler vermiştir. Böyle evlat evlerden ırak.
