"Benim için Allah'tan sonra hazreti muhammed değil Mustafa kemal atatürk gelir" diyen tiplerle aynı ülkede yaşıyoruz.
Bu da haliyle çok doğal.
Medeniyet ne kadar da süper bir şey lan çıplak geziyorum kafam rahat.
olmayan tapma biçimi. hiçbir kemalist böyle bir söz söylemez.
sevgiyi, vefayı, minneti ve şükranı, onlarda bulunmadığından olacak, tapma olarak niteleyen maksatlı yobaz bir güruhun işi bu.
gerçi şöyle de bir durum var; diyelim ki tanrısı atatürk. sana ne be abicim? hristiyanlar var bu ülkede, zerdüştler var, yahudiler var, süryaniler var, yehova şahitleri var, uzaylı tanrılara tapan tarikatlar var, bunların tümü varken ve kimse ses etmiyorken (ki onların taptıkları da islamın tanrısı değil) atatürk'e tapılıyorsa bile (tapılmıyor da) neden bu kadar yaygara kopardığını yobazın tıynet eksikliğinde arayacaksınız.
bu yüzden burnunları boktan kurtulmuyor. yurttaş olarak ürettiklerinizi ve kazandıklarınızı ümmet olarak 1400 senedir kazanamadıysalar bunun sorumlusu onlardır.
atatürk'ü seven ya da sevmeyen kitlenin büyük çoğunluğu zaten onu anlamıyor, okumuyor. en azından taptıran zihniyet daha değerlidir, es kaza bir şey öğrenirler belki. ama hayatta hep idollerimizi anlamadan kopyalarsak, kötü bir imitasyondan öteye gidemeyiz. kendisinin tabiki bunu öngörmüş ve;
"beni anlamak demek mutlaka yüzümü görmek demek değildir. benim fikirlerimi, benim duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız, bu kafidir." demiştir.
Bunu yaptıranlar kraldan çok kralcı olan bir kesim. Bu tip örnekler az. Bazıları sevgide dozajı kaçırabiliyor. Kimileri ise ideolojisini (mine g kırıkkanat) din yerine koyuyor. Bunlar inanç eksikliğinden kaynaklı. inanç insana doğuştan verilen bir fıtrat. Hakka iman etmeyenlerin, batıla inanmaları normaldir. O boşluğu bir şeylerle doldurmak zorunda. Hatta dinsizlik de bir inançtır. O da inanmamaya inanmak.
