nargileden zevk almak için gidilmesi gereken mekan. beyazıt çemberlitaş arasındadır. adisyon olayı yoktur ve hesap öderken ne yiyip içtiğinizi siz söyleyebilirsiniz. kazıklama olayları muhtemeldir bu mekanda.
ama tekrar söylemek istiyorum nargilenin kralı burada.
civarındaki memurların ve üniversite öğrencilerinin gözde mekanı iken son yıllarda turistlerde çok yoğun- özellikle yaz sezonunda.bazen mekanda oturacak yer bulunamıyor.özellikle nargile ekibi işinin uzmanıdır ama mısırdan gelen dandik kokulu-elma tütünleriyle nargilesini içmeniz tavsiye edilmez.hakiki tömbeki olanını için ilk başlarda başınız dönecek olsa bile.
çok güzel türk kahvesi yaparlar bol köpüklüiama biraz açık bir kahve,değişik bir tadı var kahvenin galiba çekirdekleri tereyağında kavurup öle öğütüyorlar,tahminim bu.
özellikle kapalı, serin havalarda harika zaman geçireceğiniz mekan. nargile dumanı, onlarca değişik tütünün, taze kahvelerin kokusu baş döndürür. sıkışık bir yer olmasına, onca haragüreye rağmen edilen muhabbetin tadı da ayrıdır.. istanbulun leziz mekanlarından bir tanesidir.
günlük cirosu ikiyüzbin küsur lira olan, yıllık kirası bin küsur lira olan vakıf malı. allah o mekanı böyle densizlere peşkeş çekenlere de, peşkeş çekilmesine göz yuman devlet büyüklerine de hadlerini bildirsin inşallah. vakıf malında kaç kişinin hakkı vardır ey zalimler, allah'tan utanın, kuldan utanın.
beddua etmek günah olmasa denecek o kadar şey var ki ummanlara sığmaz.
yüzyıllardır orada oturmuş nargile tüttüren dedeler mevcuttur.
sırf köpükten oluşan türk kahvesinin içimi güzel olup, baloncukları çıkarmak zor bir süreçtir.
türkiye'nin en kaliteli nargilecisidir. eğer çorlulu ali paşa'da bir defa nargile içerseniz bir daha başka yerde asla içemezsiniz çünkü içinde çimen yakıyorlarmış gibi gelir. çay parası 1.3 tl dir. nargilesi 13 tl. dolayısıyla hesaplıdır da. diğer insanlarla yanyana oturmanız güzel sohbetler kurabilmeniz anlamına gelir. ayrıca derin siyasi konuları, farklı fikirleri tartışabilirsiniz. üstüne turistlerle konuşmak da cabası. sayısız turist yanınıza oturur ve sohbet etmeye başlar. son olarak adisyon fişi yoktur. çıkarken ne içtiğinizi kendiniz söylersiniz. doğru söyleyip söylememek tamamen sizin vicdanınıza kalmıştır. işte böyle bir yerdir çorlulu ali paşa medresesi.
beni kendine baglayan evimden sonraki tek yer. istanbulda oldugum zaman cikmadigim istanbulda olmadigim zamansa internetten resimlerine baktigim tarihi nargile mekani. mal durumuna dusuruyo beni bu yuzden ama kopamiyorum.
bir süre sonra nargile içmenin kaldırılacağını duyduğum ve üzüldüğüm mekan. neymiş başını kaldırdığında gökyüzü görünecekmiş içerken. huşu içerisinde o tatların denenebildiği yegane yerdi. umarım zeval gelmez.
insanların başka yerde nargile içtiklerine pişman olcaklarını anlıcağı gidince güzelliği ve havası anlaşılan mekan. burası varken insan neden başka yerde nargile içer?
geçen hafta cumartesi günü arkadaşla bir girelim bakalım dedik sözde sultanahmete yürüyecektik kafayı bir çevirdikki aha medrese lan biz salakmıyız tarihi yapı varmış burada hemen gir güzel birşey varsa çekeriz felan dedik. sevindik gidik içeri girmez olaydık duman altı olmuş bildiğin nargile kafeye dönmüş koskoca medrese ne hale gelmiş yahu ayıp lan.
