bahcesinde yasanan asklarin unutulmadigi, filmlerde olur zannettigimiz on bahcede top oynama yasaginin aslinda gercek oldugunu bize gosteren, hayri hocasinin* unutulamadigi, trakyanin en guzel lisesi. en azindan bizim zamanimizda oyle idi.
yıllar önce başarı ortalaması çok yüksek olan okul. yeni neslin patavatsız oluşu ve bu okulda okumanın önemini kavrayamaması, okul için acı bir gelişmedir.
bir zamanlar çok sevilen fakat artık her bi köşesine baktıkça canlanan hatıralar nedeniyle hüzne boğulmama neden olan 1 haftaya da mezun olunacak okul.
(bkz: çok sevdim be)
bir ilginç okuldur vesselam, kural adını verdikleri saçma uygulamaları dayatmaya çalışan garip ama gerçek idarecilere sahiptir. her sabah sıraya sokmak geleneğini ısrarla devam ettirmişlerdir, gür sakallı arkadaşlar elini kolunu sallaya sallaya içeri girerken, bizim gibi garibanları lise son olmamız ve devamsızlık hakkımızı boş yere tüketmememiz gerekirken dahi okulun daha ilk gününden saç uzun marifetiyle geri göndermiş insanlar bulunur. kantininde ise tanıyabileceğiniz en entellektüel kantinci kemal abimize rastlarsınız. kafa dengi hocalarına da rastladığımız bu güzel okulumuz iyisiyle kötüsüyle 4 senemize ev sahipliği yapmıştır. şahsi ve manevi meseleler dolayısıyla buruk ayrılsam da beni ben yapan yerdir bir nevi. özler miyim? .. özlerim be ..
insanın olgunlaştığı uzadığı bıyık sakalının çıktığı * çocuk olarak başlanılan genç delikanlı olarak bitirilen okul.evimin yakınında olmasından dolayı sık sık önunden geçerken "heyyt be ne gunlerdi" diye iç geçirdiğim sağlam aşk acıları çektiğim futbol takımıyla diyar diyar dolaşıp türkiye derecesi elde ettiğim okul.
kantini orta doğu ve balkanların en iyi lise kantini olabilecek potansiyelde olan okuldur. çorlunun içinde yiyecek bulamazken kantinde tantuniden, lahmacuna, ton balıktan, jambonlu sandaviçe kadar her bir şey bulunur.
