benim şahsen yaşadığım olaydır. şöyleki lise birinci sınıftayken bir arkadaşla lokantaya girdik birer tane çorba istedik(açlıktanda nerdeyse ölecek durumdaydık) çorba 1 tl idi bizde de sadece 2 tl para vardı. çorbalarımızı iştahla içmeye başladık bir sebet ekmek iki sebet ekmek derken üçüncüyüde istedik. tabaklarımızı son ekmek parçalarımızla temizledikten sonra kaltık kasaya gittik (e fiyatı belli çorbanın) 2 tl yi uzattık adama.
lokantacı: ekmekler ne olacak?
biz: em küm küm.
lokantacı: tamam hadi gidin.
biz: topuk
gerçektende böyle oldu hiç unutmam o günü.
- çorba bizden olsun ekmeklerin parasını öde yeter.
- niye abi yea?
- ulan şerefsiz deminden beri seni izliyorum 4 tane ekmek yedin.
- daha da gelmem çorba içmeye.
- gelme lan gelme garson ekmek yetiştiremiyor sana.
bi oturuşta bir çiftli ekmek yiyen insan aynı zamanda bir çorba alayım kaşık istemez mantığıyla hareket eden duygu yüklü işinde gücünde ekmeğinin derdinde olan insandır. az para ödeyerek karnını doyurma derdindedir. kimsenin etlisine sütlüsüne hatta tatlısına karışmaz.
