kimse kusura bakmasın ama üşüyorum. çok üşüyen bir insanım ben. bana yemek verme, giyecek verme ama sıcaktan mahrum etme. soğuğu sevmem ben. üşümekten nefret ederim. kış gelince hiç sevmediğim lahana gibi dolaşırım ortalarda. evde bile kat kat giyinirim. babam beni öyle görünce küfrediyor ama alıştım artık. hem gece olunca o lanet olası sobalar, kombilerin ayarı kısılır. ne var sanki gece de yansa harıl harıl. tamam harıl harıl yanmasa da sıcaklığı kaybetmeyecek şekilde yansın işte.
biliyorum hiç çekici değil. hani kocam olsa tiksinir belki ama üşüyorum arkadaş, ne yapayım.
ayakları ne yaparsa yapsın üşümeye devam eden insandır. ama şunu unutuyordur, çorapla yatan insanların ayaklarının kokma ihtimali çorapla yatmayanlara göre daha fazladır. *
eğer bu çorapla uyumak bir alışkanlık halini almışsa atıyorum yazın 45 derecede dahi çorapla uyuyorsanız ortada büyük olmasa da ufak bir sorun var demektir. geçmişten gelen kötü bir anıyla ilişkili obsesyon olabilir. çok önemli değildir ama ortada kesinlikle psikolojik bir sağlıksızlık söz konusudur.
ek: götümüzden uydurmuyoruz kardeşim, biliyoruz da konuşuyoruz...
Üşüyen insandır.
Uyanıldığında çorabın teki kayıptır.
Ayak ısınınca biten görevi sonrası terketmiştir kendileri ortamı.
Ertesi gece yatağın ıssız taraflarından ya da arkasından özenle alınır.
Yeniden giyilir.
