akılsız başımızın kahrını çeken, bütün yükümüzü taşıyan, her zaman ihmal ettiğimiz ayaklarımıza ödediğimiz vefa borcudur. bütün gün çorabın ayakkabının içinde usulca bekleyen, ince bir sızıdan başka şikayeti olmayan ayaklarımızı, kış aylarında, televizyondaki birçok zibididen daha az görmemizin getirdiği bir reflekstir. çorabı çıkardıktan sonra, "hala çalışıyor mu", "serçe parmak da amma küçükmüş ha" diyerek yaptığımız bu kısa ve anlamsız hareket, ayaklarımızı, özellikle de ayak parmaklarımızı ne kadar ihmal ettiğimizin göstergesidir.
+ ayak parmaklarımızı günde beş dakika değil, her saat on dakika hatırlayalım.
- paşam ordu sefere hazır
+ gidelim
