Kaniş: Sahibinin yanında iyiyede havlar kötüyede. Her şeye havlar hiç bir şeyden mutlu olmaz. Yemek seçer, her yerde yatıp uyumaz. Mutlaka rahat bir yer ister. En ufak bir çıt çıkmasında sesini keser sahibinin arkasına kaçar. Üzerine su sıkıldığı zaman suya diklenir, çünki bilir suyun ona bir zarar vermeyeceğini. Sopa gördüğü anda kaçaaaar gider. Yeri gelir sahibine bile havlar bu kanişler.
Çomar: Ne verirsen yer. Sahibi olmaz çomarın, kanişlerin aksine. Dostu olur. Hiç bir köpek çekemez onu. Dostunu canı pahasına korur. Bırak su görünce kaçmayı, kızılcık sopasını gösterseler bile sopaya saldırır bir tanka silahsız durdurmaya çalışır gibi. Ölür yine de dostluğunu bırakmaz.
