çocuklarının sevdikleri reklamları, çizgi filmleri v.s. gibi şeyleri anlatan sevimli insanlar. nedense çok sempatik geliyor bunlar bana. ya da ufak veletlerle uğraştıkları için acıyorum bilemedim şimdi. yok yok hakkaten acıyormuşum.
benim de aralarında olduğum gruptur. lakin çocuğumdan dolayı değil, kişiliğimden dolayı saygı görmeyi yeğlerim. binaenaleyh tanışmak isteyen olursa seve seve özelden yazabilir.
Hayatınızda dönüm noktası oluşturup, çocuktan önce ve çocuktan sonra ikiye bölen, ömür boyu sorumluluk sertifikası almanıza hak kazandıran, bir insan yetiştirme bilgeliğine erdiren dolayısıyla sabır katsayılarınızı arttırmayı öğreten olay.
Acık kıskandığım yazarlardır. Ne mutlu onlara. Eskiden çocuk sahibi olmamak kalbimi kıran bir durumdu ama artık şey düşünüyorum. çocuksuz olmak da güzel be. Daha az sorumluluk, daha çok zaman, daha fresh bir zihin..
