çocukken şimdiki halinden büyük gözüken, en az beş tane yemeden bırakmadığım, şeffaf ambalajı ile sinek avladığım marshmellowlu kakaolu biskuvi.
not: hala seviyorum ama artık sinek avlamıyorum.
çocukluğumun en güzel abur cuburlarından biri. artık ellerim büyüdüğünden midir yoksa çokomelleri küçülttüler de ondan mıdır bilmiyorum ama çok ufak görünüyor bana. bir de kapmanyası vardı yıllar önce akülü araba veriyordu çekilişle sanırım 2 ya da 3 çokomel pakedini gönderiyordun.
çocukken elimizdeki bozuk paralarla alınabilecek eğlenceli bir lezzetti. yıllar geçti biz biskremlerle tobleronlarla takılır olduk, çokomeli unuttuk. nasıl ki bir iki ay kadar önce bi marketin rafında gördüm ve aldım. eve koştum, hepsini ağzıma attım ve deli gibi üçünü de yedim. o iştahla yerken baktığım aynada çocukkenki gülüşümü gördüm dişlerim o kalitesiz çikolatasının yapışmasından mütevvellit yer yer siyahtı, bir çikolata canavarı halime bu sefer daha da güldüm. eğlendim mutlu oldum eskisi gibi, üzerimize yapışan 20 yaş genç kız öğretilmiş davranış kurallarından sıyrıldım...ve tabii ki artık beni kimse tutamazdı nutella da neydi, damak lezzet miydi hıh düşüncelerimle artık okul dönüşü çikolata kek alışverişinde çokomel best seller rafına oturdu. ancak bulmak çok kolay olmuyordu, genellikle ismini hatırlıyor herkes ama yok artık üretilmiyor bizde bunlar var gibi cümlelerle kişiler beni başbaşa bırakıyordu. ablam her iş dönüşü artık çokomel de aramak zorunda kalıyordu, ben artık diğer sağlıksız besinler kategorisindeki rakiplerinden tatmin olmuyordum. taa ki bugüne kadar... bugün markete girdiğimde gözlerim yine herzamanki gibi sakız şeker reyonunda çokomeli ararken ben garip bir hede gördüm. büyük bir kutuydu ve üzerinde çokomel yazıyordu...ve evet dualarım kabul olmuş çokomel karton pakette içerisinde 9 tane pufidik olan şekliyle de üretmeye başlamıştı. eyy yüce rabbülalemin sen büyüksün biz küçük dedim ve eve kadar dişlerim kamaşa kamaşa geldim. ve şimdi önümde çokomelin kutusu bomboş duruyor.biliyorum bugün midem bozulacak ama mutluyum. evet...
90'larda çocuk olarak yaşamış bünyelerin damak tadı'nın nasıl olduğuna dair ipuçları verebilen yegane yiyeceklerden birisidir. zamanında çoklu paketler e, yanılmıyor isem, maket tarzındaki bir kamyonun içinde satılırdı bu küçüklük zamanlarında... bir de kağıdını bilimum meteliklerle, düzleştirip de defter aralarına koymalar da, o zamanlardan kalma nostalji değeri taşıyan diğer bir anektoddur... ''hey gidim günler bee'' dedirtir insana...
çocukluk yıllarının vazgeçilmez tatlarından en önemlisi.şimdilerde marketlerde pek bulunmasa da bim'de 9'lu paketler halinde satıldığını gördüm ve çok sevindim.eskisi gibi büyük olmasa da bir kutu alınca tatmin edici olabilir.çocukken hatırladığım reklamlarında çokomel treni vardı.yerken; aliminyum kağıdı dikkatlice açılır, önce dışındaki çikolata sonra altındaki bisküvi ve en sonunda da en güzel kısmı, tabi ki marshmallow ağıza atılır,afiyetle yenir.elde kalan aliminyum kağıt düzleştirilerek defter ya da kitap arasında bulunan diğerlerinin yanına konulur.
90'lı yıllarda 4 tane jelatini tırnağımızla düzeltip, başucumuzda saklamak suretiyle biriktirerek akülü araba kazanma şansını kovaladığımız biricik gıdacık. **
