karşınızdakinin size hoşçakal demesi ama sizin ona cevap verememeniz, o an içinizden geçen milyonlarca şeye rağmen, tek bir kelimenin bile dudaklarınızdan dökülememesi...
konuşacak yığınla şey vardır. söylenecek onca söz. sonra bir çift gözle kesişir gözlerin. içinden haykırırsın bir şeyleri. kelimeler çıkamaz olur dudaklarından. bir iki kısa cümle sonrası sessizlik. o sessizliği bozabilmeyi dilemek düşer payına. bozabilirsen ne mutlu sana.
çok şey söylemek isterken hiç bir şey söyleyememek, çok şey yapmak isterken hiç bir şey yapamamak. şu gücenir, bu darılır, o üzülür, şunun başı eğilir diye söylemek istediklerini söyleyememek, yapmak istediğini yapamamak. başkaları memnun olsun diye, başkaları memnun olacak diye insanın kendi hayatı üstüne kumar oynaması. ne tehlikeli değil mi?
neden dün uğruna can vereceğimiz istekler, hevesler, bugün bizi terkediyor ki neden?
dumur olayıdır. genelde haksızlığa uğrandığı zaman meydana gelir. söyleyeceklerinizle karşınızdakini altedeceksinizdir aslında ama çıkmaz ağızdan o ilk kelime. lanet olsundur.
kusmuk gibidir ağza gelir geri gider.dilinin ucundadır.içinden haykırmak istersin söylemek istersin susarsın,ya da söylemek istediğin şahısa bi türlü açılamazsın.gerçi tavırlarından o kişiye karşı söylesem daha iyiydi be dersin(babama)
söylenecek her şeyin faydasız olduğunu bilmek ama buna rağmen konuşmaya çabalamak, konuşmak, konuşmak, konuşmak ama bir an duraksayıp karşınızdakinin aslında sizi dinlemediğini anlamak, bunun üzerine söyleyecek onca şeyinizin olmasına rağmen susmak. sonra kafanızı yastığa koyup kendinizle baş başa kaldığınız her gece sustuklarınızı kendi kendinize söylemek, sırf içinizde büyütmemek için duvarlarla konuşmak, çaresizce ve keşkelerle yaşamak...
boğazına bir yumrunun oturmasını sağlayan durumdur. sözcükler zihninde uçuşurken insanın dilinin lâl olması halidir. kendini olabildiğince kötü hissedersin ve çözümü de yoktur bu durumun.
