ayrılığın arkasından yaşanan iç burukluğu, hüzün. tamam belli bir şey bu, ayrılık vakti geldi. ama neden böyle acı verici her şey? son sözleri neden söyleyemez insan? neden karşı taraf aniden çekip gider? zaten kötü bir şey söylemeyecektiniz ki! belki bir 'mutlu ol' belki 'sinirlenme her şeye' belki 'annenlerle çok kavga etme' bu kadar.
unutmuşum sanırım, karşı tarafın nasihate ihtiyacı yok. bari en azından kendi kendime öğüt vereyim. kalp kırık kalp buruk ama sebebi yalnızca kendin. eskiye dönmek gerek, kendi gemini kaptanı olmak, tayfası yolcusu... anıları da at denize. sana acıdan başka bir şey vermiyor onlar. kendinden daha çok sevdiğin canının bir parçası da elinden uçmak üzere. sahip çık kendine.
şimdi anladım. meğer sana söylemek istediğim her şey, aslında kendimeymiş, ne garip.
zor bir durumdur üstad.. ama çok şey de söylesen sonuç değişmez çoğu zaman.. hüzün her halukarda hakim olacaktır.. yutkunmaktır en iyisi belki de çok şey söylemek daha az acımasına mani olmaz içinin.. herkes anlaması gerekeni anlamıştır, hiç bir şey söylemesen bile..
azınlığın yapmış olduğu durum. yoksa günümüz insanı aklına geleni aklına geldiği gibi söylemekte ustalar. ben bu işi çok abarttım sözlük. cümleler içinde boğulduğum durumlardayım.
Herkes yaşar bu sikimtırak şeyi. Dersin kendi kendine "şöyle diyecem böyle diyecem yere sokucam" falan karşına çıkar polis gibi olduğun yerde kalırsın.
Malsın çünkü sen. Salaksın.
Hep onu düşünüyorsun.
Bir kere kendini düşün kendini.
gonul hatirlayacak mi? su siralar bu diziyi izliyorum ben de herkes gibi bir sonraki bolumu merak etmek istiyorum . 999 yillik bir olumsuzluge sahip olursam gonul'u hatirlayacak miyim?
Arada benimde yaşadığım ama "düşüncenin özü kısa sözdedir" düşüncesine uymaya çalıştığım durum.çok konuşunca hem karşı tarafın dikkati hemde konu dağılıyor ve böyle bir durumda sizde ister istemez söylenmemesi gereken şeyler söylemiş oluyorsunuz.
