Cok üzgünsem Hic bir sey yapmam. Yapamam. Hani bazi insanlar vardir cok uzgun olunca kendilerini ise verirler, ya da derse/ödeve, temizlige vs. Benimse icimden hic bir sey yapmak gelmez. Yapmam gereken seyleri de yapmam, odaklanamam. Okudugum romandan bir kac sayfa okumak bile olsa. Bol bol ertelerim her seyi. Ha ama Bos bos telefonda gezer ya da tv izlerim, pek efor gerektirmiyor cunku. Kulagima kulakliklari takip uzun bir yuruyuse cikabilirim belki. hava bir de ruzgarli ve serinse iyi gelir.
Ağlarım ben ya Dümdüz bir insanım galiba. Bi de çok üzülünce bir drama queen olarak daha da fazla abartıp ölmek için dua ettiğim zamanlar oldu, henüz kabul olmadı ama bilemiyorum tabi.
Hüzünlü ve orta şekerli şarkılar dinlerim.
Dışarı çıkar uzun yollar boyu yürürüm.
Kafa dengi birisi ile muhabbet (dertleşmek).
Üzüldüğüm konu neyse ondan daha kötülerini aklıma getirir üzüntümü hafifletirim.
Ölümden öte köy yok der avuntumu zamana bırakırım.
