kokusuyla kendinden geçmek. öyle delicesine özlediği birine sarıldığında hissettiği şeyleri yazan yazar olamadım daha malesef. olunca yazacağım inşallah.
bi' objektif, bi' düşün; kollarını açıyorsun, karşındakini bağrına doğru bastırıyorsun. garip. sabahta insanın fizyolojisini düşündüm. yaradılışımız çok garip. el, kol, bacak... iyiyiz be şöyle dışarıdan bakınca.
Ozlenen kisinin kalbine madden girip orada yasama isteginin sonucudur. Hani boyle daha da sarilalim da, sen onda o sende vucut bulsun istersiniz. O cok tanidiginiz koku nefesinize karissin istersiniz.
sabah uyanırsın çantanı güzelce hazırlarsın, sabırsızca otobüs saatini beklersin, günlerce beklerken gıkın çıkmamıştır ama son saatler azap gelir sana, geçmek bilmez. sonra yol biter. merdivenleri koşarak çıkarsın. sizi ayıran tek bir kapı kalır. çalarsın ve açılır kapı işte o. etraf kap karanlık olur farklı bir boyuta geçersin bir anda bir an dünyada sanki tek o kalmış gibi hissedersin. kocaman boşlukta tek ışık o gibi. sarılırsın sıkıca, kokusunu çekersin...
