ümit yaşar oğuzcan'ın en iyi anlattığı duygudur. "o tek güzel yanı bekleyişlerimizin..."
alıntı:
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Uyanmış olmalısın.
Saçlarını tararken beni hatırladın, değil mi?
Öyleyse ayrılmadık.
Sadece özlemliyiz ve bekliyoruz.
Zamanı hatırlatan her şeyden nefret ediyorum.
Önce beklemekten.
Ömür boyunca ya bekliyor ya bekletiyor insan.
ikisi de kötü, ikisi de hazin tarafı yaşantımızın.
Bir çocuğun önce doğmasını bekliyorlar,
Sonra yürümesini, konuşmasını, büyümesini...
Zaman ilerliyor, bu defa para kazanmasını,
Kanunlara saygı göstermesini,
insanları sevmesini, aldanmasını, aldatmasını bekliyorlar.
Ve sonra ölümü bekleniyor insanoğlunun.
Ya o? Ya o?
insanlardan dostluk bekliyor, sevgilisinden sadakat,
Çocuklarından saygı ve bir parça huzur bekliyor,
Saadet bekliyor yaşamaktan.
Zaman ilerliyor, bir gün o da ölümü bekliyor artık.
Aradıklarının çoğunu bulamamış,
Beklediklerinin çoğu gelmemiş bir insan olarak
Göçüp gidiyor bu dünyadan.
Özleme bir diyeceğim yok.
O kömür kırıntıları arasında parlayan bir cam parçası.
O nefes alışı sevgimizin, kavuşmalarımızın anlamı.
O tek güzel yönü bekleyişlerimizin.
insanlığımız özleyişlerimizle alımlı,
Yaşantımız özlemlerle güzel.
Özlemin buruk bir tadı var, hele seni özlemenin.
Bir kokusu var bütün çiçeklere değişmem.
Bir ışığı var, bir rengi var seni özlemenin, anlatılmaz.
Verdiğin bütün acılara dayanıyorsam;
Seni özlediğim içindir.
Beklemenin korkunç zehri öldürmüyorsa beni;
Seni özlediğim içindir.
Yaşıyorsam; içimde umut varsa,
Yine seni özlediğim içindir.
Özlenen sevgili midir yoksa yaşanilan güzel anlar mi? Eskisi gibi olmayacağını bilmektir esas bizleri üzen kirlenmişsinizdir artık karşı tarafta sizde gözgöze geldiğinizde eskiden aşktan umuttan başka birşey görülmeyen gözlerde ihanet vardır ayrılıklar vardır kırgınlıklar beddualar gözyaşları.. Kirlidir gözler.. masum değildir kalbiniz o kişiye karşı uğruna herşeyden vazgeçmezsiniz artık güvenemezsiniz aptalca eskisi gibi..özlediğiniz şey masum sevginizdir karşınizdaki haketmez artık sizi bilirsiniz.
zaman zaman özlem nöbeti tuttuğunda, yüreğinde sadece onu hissetmektir. burnu sızlar bu sırada. umurunda olmayan birine bu özlem çok ama, neylersin gönül bu...
kanınızınn kalbinize değil de beyninize pompalanır gibi sürekli kendinizi zayıf hissederek herkezin özlediğini göz ardı ederek unutarak eksik hissetmektir.
saç telinden başlayıp göğüs bölgesinde sıkışan bir ağrı ne bileyim titreme. ardından yerini ayak parmaklarına kadar bırakır. birden kendini youtube dan depresyon şarkılar dinlemekle bulursun. yazmak istersin bol bol. en kötüsü de artık bakabileceğin bir fotoğrafı kalmamıştır. zamanında yüzünü santim santim ezberlediğin adamın artık yüzünü unutmaktan korkarsın. öyle özlersin öyle özlersin ki o gece bitmezse bu özlemden öleceğini bile düşünürsün. he uykuya gelince o uyku haram o gece.
ondan önce özlemek güzeldir cok özlemek cok güzeldir derdim, özlemek güzel bisey değil derdi. hakliymis özlemek güzel bisey değilmis cok özlemek hic güzel bisey değilmis. her gün biraz daha fazla özleyip gelemeyeceğini biliyosan her gün ölmek gibi bisey oluyor sanirim.
