insanlara insan kadar değer verildiğinde ortadan kalkacak sorun. kimse bana dünyayı dar edecek kadar önemli değil bu dünyada herkesin alternatifi var.bu düşünce tarzı karşıdaki özlenen kişinin egosunu okşamaktan başka bir boka yaramaz hatta daha fazla itici olursunuz.
En büyük olgunlaşma aşk acısından sonra gelir.
Büyümektir çocuksuluğunuz masumca solarken. daha iyi görmek ve anlamaktır hayatı. artık takılmamaktır boş umutlara, ağırlık altında ezildiğini hissettiğin halde aslında atmaktır yüklerini kopan her bir parçanla. geriye sadece sen olan tek bir parçanın kalmasıdır. çekilen acının sonunda aslında anlamaktır ölüme giderken yanımızda zaten kimsenin olmayacağını.
dermanı olmayan derttir. ne yapmalı, nasıl etmeli diye kara kara bu durumu düşünürken bulursunuz bir çok kez kendinizi. o kişiyle iletişime geçmek bir çaredir, fakat sonu olmayan çaredir. o farkında olmadan sizdeki sevginize, yeni tohumlar ekerken, siz ileride daha fazla üzüleceğini kokularını şimdiden alırsın ve ondan zor da olsa uzak durmak için kolları sıvamaya başlarsın... Bu durumda en etkili yöntem sürekli "onun sizi sevmediğini" kendinize hatırlatmak olacaktır. bu sayede en kısa zamanda, özlemekten vazgeçecek, daha huzurlu olacaksınız.
--spoiler--
sen benim eksik kalan yerimsin...
kapattığım pencereler, güneşlere çektiğim o perdelerim...
sen benim hiç sevmediğim sessizliğimsin...
kaybettiğim yolum, korktuğum karanlık, hiç tutamadığım o yeminlerim...
sen benim terk ettiğim şehirlerimsin...
düştüğüm çukur, uzanan ellerim, hiç tutunamadığım gidenlerim...
sen benim kovulduğum cennetimsin!
eğdiğim yüzüm, sövdüğüm aydınlığa hiç açamadığım gözlerim.
--spoiler--
cem adrian...
sevmesen de olur. sen benim hayallerimin prensesisin...
eski sevgiliye karşı hissedilir genellikle. özlenene, unutulmayana...
her gece yatmadan önce onu düşünürsün acı çeke çeke. hatırlarsın eski günlerinizi. o sevmemiştir hiçbir zaman seni. ya sen onu? her şeye rağmen delicesine sevmişsindir. tüm yasaklara, acılara rağmen... o tatlı öpüşlerini düşünürsün. seni deli eden gülüşlerini... sen onun gözlerinin içine bakarak konuşursun, o kaçırır gözlerini senden tıpkı kalbini kaçırdığı gibi. sen onu mutlu etmek için elinden geleni yaparsın, o ise istediği gibi davranır.
onu görünce kalbin hızla atmaya başlar, unutursun o ana kadar yaşadıklarını. yalan olur her şey onun yanında bir tek o gerçek kalır. hiç bitmesin istersin, hiç gitmesin. ve yine hayal kırıklığı...
artık yoktur hayatında. o hiç senin olmamıştır zaten. çünkü hiçbir zaman senin onu sevdiğin gibi sevmemiştir seni. hiç sevmemiştir. yalnızca hayallerinde, anılarında saklıdır. gözyaşlarında...
bi zaman sonra koymuyor adama. sevilenin özlenenin her sabah başkasının yanında uyandığını bildiğin halde hala özlemeye ve sevmeye devam ediyosun. işte asıl aşk asıl sevgi budur. acıyı aşka dönüştürme sanatıdır bu.
insanın ruh halini bir başlık olarak görmesi ne tuhaf... sanki biri beni anlıyor lan! diyesi geliyor insanın. yalnız da değilmişim baksana bir sürü adam neler yazmış ta diyosun tabi.
neden bile bile hala özlerki insan? mazoşistlik mi? bencillik mi? nedir bunun bitmesini engelleyen? nedir insanın kendini bile bile, küçücük mini minnacık hissetmesine sebep olan? aşk mı? tutku mu ? bağlılık mı? seni sevmeyen, ondan uzak durmanı isteyen birini neden, ne sebepten bırakamaz insan? içi neden hasetle, hırsla yanar yanar durur? acizlik mi? dengesizlik mi? nedir bunu hazmetmeyi engelleyen...
çok özlemek ve sevilmediğini bilmek insansı bir çile çeşitidir.
Başta çok acıtacak, adama dünyasını dar edecek, isyana teşvik edecek ancak zamanla ateşi dinecek ve günlük yaşamın koşuşturmacasında unutulup yer yer akla geldiğinde damakta kekremsi bir tat bırakacak acı bir bilgidir.
arabesk takılanlar için, intihar, hayata küsme hayatın anlamını yitirme sebebidir ; çünkü dar dünyalarına anlam katabilcek tek şey onlara göre sevgilidir. kimse kimseyi sevmek zorunda değildir, herkesin sevip sevilmediği ya da sevilip sevmediği olmuştur. bunalım takılmaya gerek yok, bu acıların hepsi geçici acılardır, atlatmak için hayata anlam katan sevgili dışında da şeyler olduğunu görmek gerekir. egolardan ayrılıp, her sevdiğinizin sizi sevmeyeceğini algıladığınızda, bu acıyı atlatma süreciniz de kısalır...
tam da içinde bulunduğum boktan durumdur. 'dön' dersiniz dönmez, beklersiniz dönmez. işte o noktadan itibaren arap şükrü, uğur arslan, ümit besen sizden sorulur. ama dönmez.
