Belki kalbi çok güzeldir, çirkin diye geri çevirdiğiniz kızları bi yoklayın derim. bakarsınız mutluluğu buluvermiş olursunuz. cevizin kabuğunu yemezsiniz içini yersiniz kabuğunu er yada geç kırar çöpe atarsınız.
doğduğum günden beri bunu yaşıyorum. artık sokağa çıkınca insanlar çocuklarının gözünü kapatmaya başladı korkarsın yavrum bakma diye.
benim elimde olan bir şey değil mecburen buna katlanmak zorundayım. ama bazen üzülmüyor değilim.
çok kötüdür. dışarıda millet sevgilisiyle el ele gezerken insan kendine sorar "benim suçum ne?" diye. kimse sevmez, yüzünü göstermeden sevdirmeye çalışır kendini. aslında ne kadar iyi, sevilmeye layık ve sevmesini bilen birisi olduğunu kanıtlamaya çalışır yüzünü göstermeden. kötü sonu geciktirme çabasıdır bunlar hep. tüm kızlar yüzünü görünce vazgeçer karşısındaki insan. zordur, anlatılmaz yaşanır. ama yine de kimse yaşamasın. ben yaşıyorum, kimseye tavsiye etmem.
yıllar sonra gelen edit: ne sallamışım amq. artık takmıyorum güzellik çirkinlik.
sürekli yakışıklı bir erkek ya da güzel bir kız olma hayaliyle yaşamayı beraberinde getiren durumdur.
önemli olan sadece iç güzelliğe sahip olmak değil aynı zamanda dış güzelliğe de sahip olmaktır. ya da önemli olan bu değil herkesin sahip olmak istediği şey budur. bu zamana kadar ruhum güzel olsun yüzüm gözüm götüme benzesin diyen birine rastlanmadı.
düdüt : evet, çok çirkinim. hayatım boyunca hep komiklik yaparak ortamlarda dikkati üzerime çekmeye çalıştım. kimse bana aşık olmadı. bütün kızlar ortam da surat asan artist tipli yakışıklıya aşık oldu.
