Belli bir yaştan sonra bazı konularda çok hırs yapmaya başladım. iş bunlardan biri. Görev aldığım proje en iyisi olsun, dört dörtlük yapalım, hatasız olsun diye bir zorunluluk hissediyorum içimde. Çoğu zaman iş çıkışları fazladan kalıp çalışıyorum. Sıkılıyorum bazen ama başarmanın verdiği hazzı kovalamaya da karşı koyamıyorum.
Maaşlı çalışarak ister az çalış, ister çok çalış bir yere varamazsın, ama akıllı çalışırsan hem hedefe daha çabuk varırsın hem de yatmak için vaktin kalır. Akıllı çalışarak boku bokuna kaybettiğim 6.5 seneyi telafi ettim, 11 seneye epey bir bilgi ve tecrübeyi sığdırdım, ha yorucu oldu mu oldu evet, eğer o 6.5 seneyi kaybetmiş olmasaydım aynı tempoyla, şu an ayda 300k kazanıyor olurdum.
Gelecek için çalışmak gerekiyor bir gün kendi başıma zepzemgin olacağım. Babamdan destek olmadan sıfır araba aldım şimdi sıra daha çok kazanıp 32 milyonluk tesis kurma amacım var.
Hep çok çalışıyorum. Ama bazen çok çalıştığım yine de işleri yetistiremediğim için sinirlerim bozuluyor. Şu an hiçbir problemim yok aslında ama işlerin yoğunluğundan sinirlerim laçka olmuş. Serviste hüngür hüngür ağlıyorum. Asaplar bozuk.
hayatında sorun olan insanların yaptığıdır. mesela patronum sırf karısıyla yüz yüze gelmemek için ofiste king oynar, müzik dinler ve telefonda "johhny'de yanımda, fiyat teklifi hazırlıyoruz" der.
life/work balance gibi saçmalıklarının arkasına sığınmayan, mert insanların yapacağı şeydir çok çalışmak. life/work meselesine en çok takan tipler genelde ikisinde de başarısız olanlarlar bence.
çalış arkadaşım, üret. çalışmanın verdiği hazzı seks dahi vermiyor.
