Uzun zaman önce böyle düşünürdüm. Ama baktım olucak gibi değil değişmek lazım dedim. Kendimi kitaplara ve yazmaya verdim. Umursamaz olunca insanlar daha çok yaklaşmak istiyor. Kendi iç dünyanı sakladıkça daha çok merak uyandırıyor ve daha çok kalabalıklaşıyorsun.
En çok istediğim bir şey vardı. istanbul'un en kalabalık noktasında yalnızlığı yaşamak. bir gün baktım o noktadayım. ne yapıyorum ben dedim. istediğin gerçekleşti mutlu muydum. hayır. tekrar bir düzenleme daha yaptım hayatımda. biraz da sizin elinizde. başkaları sizin yanınızda değilse siz gidin, onlar aramıyorsa siz arayın. aynı şeyleri diğerleri de sizden bekliyor olabilir. onun için adım atan siz olun.
etrafındaki insanlara aldanıp unutma, metroda her gün gördüğün ama umursamadığın yüzleri düşün; yalnız doğduk, yalnız büyüdük yalnız öleceğiz. Sadece hayatlarımıza küçük dokunuşlarla müdahale edildi ve yanımızda birilerinin olduğu illüzyonu verildi ama ruhlarımız hep yalnızdı aslında.
bu son 4 aylık dönemde yaşadığım, kendime binlerce küfür ettiğim ama yinede insanları anlamsız yere kendimden uzaklaştırdığım, hayatımın şu döneminde geçen hadise.
filmin o sahnesinde ki söz gerçekten beni tek etkileyen olmuştu, 'bunca insan yalnızken neden bunca insan yalnız'
