Hani tek kalmaktan yalnizlik var birde etrafinda yuzlerce insan olmasina ragmen yalniz kalmak var. O derdini, sevincini, hayatini acamayacagin birinin olmamasi yalnizliklarin en buyugudur suphesiz.
Ben de yalnızım. Hatta doğdum doğalı yalnızım. Ama hiçbir zaman "çok yalnızım, derbederim, hayat bir bana vurdu, başımı alıp nere gidem" tarzı laflar etmedim. Etmem. Böyle biri olmadım. Olmam. Çünkü öyle değil. Herkes yalnız. Herkes acı çekmiş. Herkesin bir derdi var. Hayat bir seni seçip seni üzmüyor.
Ne yapalım lan. Ailesiz büyüdük, yalnızız, sıkıntılıyız diye oturup ağlayalım mı. Bugünümüzü mü mahvedelim. Depresyonda mı gezelim.
