Bu kadar yanliz varken yanlizlik cekmek nasil bir tezatliktir. Zaten boyle tezatlık varsa ilk önce insan kendine bakmalı acaba bende mi sıkıntı var diye.
iki haftadır hafta sonu buluşup muhabbet edecek bir insan bulamıyorum. herkesin daha önemli işleri var sanki ve daha önemli işi olmayan insanlar da uzakta.
o bizim yanımızdaki insanlar beyaz atlara binip uzaklara gitmiş sanki sözlük.
Ben de yalnızım. Hatta doğdum doğalı yalnızım. Ama hiçbir zaman "çok yalnızım, derbederim, hayat bir bana vurdu, başımı alıp nere gidem" tarzı laflar etmedim. Etmem. Böyle biri olmadım. Olmam. Çünkü öyle değil. Herkes yalnız. Herkes acı çekmiş. Herkesin bir derdi var. Hayat bir seni seçip seni üzmüyor.
Ne yapalım lan. Ailesiz büyüdük, yalnızız, sıkıntılıyız diye oturup ağlayalım mı. Bugünümüzü mü mahvedelim. Depresyonda mı gezelim.
Hani tek kalmaktan yalnizlik var birde etrafinda yuzlerce insan olmasina ragmen yalniz kalmak var. O derdini, sevincini, hayatini acamayacagin birinin olmamasi yalnizliklarin en buyugudur suphesiz.
