şu anda belediye parkına gidip onur anıtına karşı kadir inanır edasıyla söylemek istediğim cümle.* öyle baştan savma dikilmiş bir okul büstüne karşı demekten çok daha etkili bir sahne olacağı kesin. buradan yapımcılara sesleniyorum; komser şekspir bu dediğim sahneyle yeniden çekilmeli..*
yalnızlığı benim için her zaman en iyi anlatan cümlelerden/repliklerden biridir.
en kötü ihtimalle mustafa kemal'im var benim. yol göstericim, ölene kadar önderim. varlığını yanında hissettiğim aziz insan. ona sığınırım.
atam,
ben bu aralar çok yalnızım.
hani ortalıkta heykelin kalmış olsa tutup sarılacağım. ağlayacağım. ama utanıyorum yüzüne bakmaya bile artık.. neydik ne hale geldik.
sen yine de affet bizi atam..
komiser şekspir filminden, insanı duygulandıran bir kadir inanır performansı; filmin tamamını izlemenizi temenni etmekle birlikte işte o sahneyi şuradan izleyebilirsiniz:
komser şekspir filminin en sevilen sahnelerinden birinde geçen cümle. o zaman çocuk olanların hayatının bir kısmına etlik etmişliği de vardır bu cümlenin. çocukken ne zaman başım sıkılsa o sahne aklıma gelirdi ve içimden "çok yalnızım be atam, çok" derdim. bir gün yaşlanınca, yağmur da yağarken, bir atatürk büstünün yanına gidip onun taştan yüzüne, büyük ama biçimli burnuna, kalın ama düzgün kaşlarına bakarak bu cümleyi tekrar edeceğim.
o film, o sahne... çok iyi, çok.
yapmacıklığın doruklarında olan söz öbeği. ayrıca atatürk ile alakası olmayan durum. sonuc olarak atatürk türkiye cumhuriyetinin kurulmasında önemli bir görev oynamıs devlet adamı ve bir halk hakramanıdır. çok yalnızım be atam diye atatürk e ağlamak bir kişiye ne fayda sağlar belli değil.
döngel karhanesi filminde işsiz bir genci canlandıran ahmet saraçoğlu'nun atatürk büstüne sarılarak "çok işsizim be atam" şeklinde ağlayarak canlandırdığı karakter de bu başlığı hatırlatmıştır.
