kalbiniz sıkışmaya başlar. sıkıntıdan ne yapacağınızı bilemezsiniz. işte o an birine ihtiyaç duyarsınız. sevgili, arkadaş, dost, anne, baba, abla, abi, kardeş, fakat o an sizi anlayan kimse çıkmaz. siz ne kadar derdinizi anlatsanızda anlamazlar sizi.
işte o an 'çok yanlız olduğunu fark etmek' olayının gerçekleştiğini anlarsınız.
telefonun 5 gün açılmamasının ardından , ilk açıldığında gelen mesajların sadece turkcell'den geldiğini onların da fatura bildirimi olduğunu gördüğün andır.
ruhunun susmasıdır, kendi kendinin bile senden sıkılıp konuşmadan dinlemesidir, konuşmayı unutmaktır. ağzını her açtığında sesinin bir farklı çıkmasıdır. gülmemektir, ağlamamaktır, duygulanmamak, sevmemek, aşık olmamaktır. insan olmayı unutmaktır yalnızlık. sanki koca uzayda bir sen varsın birde dışarıdan gelen insan sesleri. (bkz: aa beni çağırıyorlar dur koşuyum gidim) şaka tabi.. (bkz: hala kendi kendime konuşuyorum.)
şurda bile çoğu zaman hiç bir insanın okumadığını fark ede ede başımdan ne geçerse yazıyorum ya.
gerçekte söyleyemiyorum mesela; ben geçmişte yaptıklarımdan dolayı pişmanım diyemiyorum. geçmişle şimsiki sevgilimi üzdüm diyemiyorum. yalan söyledim, sakladım diyemiyorum. pişmanım diyemiyorum susuyorum.
arkadaş, sevgili, aile var çok şükür. ama yalnızım. ben ben olduğum gibi yaşayamayacaksam; başkaları ne düşünür diye anlatamayacaksam, yapamayacaksam bir şeyleri yalnızım. demek ki bu benim elimde olan bir şey değil. demek ki üzülünecek bir şey değil.
insan yalnız olunca daha mutlu oluyor bazen. eminim.
genelde geceleri ortaya çıkabilitesi yüksektir. hele ki black metal ya da depressive black metal dinleyicisi iseniz, her gece farkına varacağınız şeydir belki de.
yalnız doğduk yalnız çlücez acı ama gerçek.insan ne kadar çabuk kabullenirse bu durumu ne kadar erken alışırsa o kadar iyi oluyor kendisi için,beklentiye girmiyor.
