Suskun bir durumdur içimde..
Yorgun sözcüklerimin altında ezilmiş gibi hissediyorum yine..
Sessizlikten sanırım, gecenin şu vakti de ses beklemek olmaz zaten..
Aslında,
Birkaç cümle ile artık kalbimin varlığını hissedemiyor olmamdan kaynaklı..
Çevresinde onlarca kişi olmasına rağmen tek bir anlayanı olmayan kişidir yalnız olan. Sırtında onlarca darbeyle yaşamaya çalışan, en ufak şeylerde mutluluğu arayıp bulamayandır yalnız olan. Dayanamayıp içendir.. Sonra pişman olup yine içendir yalnız olan. Çünkü hayat ona fazla seçenek sunmaz her defasında yoksun olduğu şeyleri gözünün önüne getirir. Çünkü hayat acımasızdır.. Vurdukça vururda ne yapacak diye orada bekler. Çaresiz bırakır, tecrübe kazandın diye avutur. Aslında tek kazandığın kötü anılardır. Hatırladığında yüzünü düşüren, kısacık ömrünü ağız tadıyla yaşatmayan şeylerdir hayat.
Çevremdeki fuzuli insanların gitmesinden kaynaklı hissetmediğimdir. Başkalarına ihtiyaç duyduğumuz ve yanımızda kimse olmadığı zaman yalnızızdır. Ancak kimseye ihtiyaç duymayacak kadar hissizleştiğiniz an artık yalnızlığı da duyumsamazsınız.
içinde bulunduğum acınası durum. Evet öyleyim. bu kimin umurunda ? kimsenin ?
sokaklar, arabalar köşedeki sarhoş?
önden giden kızın poposuna bakan erkek ?
kim kalabalık ?
ölüyorum yalnızlıktan.
Annemin ölmesi üzerine yaşadığım durumdur. Altı buçuk yaşında bi veledin gozumun icine bakmasiyla omuzlarima binen sorumluluklara tek basima gogus germek zorunda olmamla birlikte babamin da acisindan kendisini ise vurmasi sonucu icime isleyendir. onbes hafta sonra girecegim sinavi gormezden gelemememle iyice siddeti artandir.
