Mecit'in cenazesinde herkes, gelinim, torunlarım, torunlarımın çocukları, torunlarımın torunları suratıma şaşkın küskün bir ifade ile bakıyorlar. içlerinden "Bizi de mi gömeceksin, sen ne biçim adamsın? diyorlardı herhalde. Haklılar. Mahcubum. Gasilhane, teneşir, kefen, musalla, tabut, mezar asıl bana yakışır, biliyorum. Okunan bunca cenaze duası, Fatiha'lar, Yasin'ler benim ruhuma üflenmeli. Mezar taşlarına baktıkça kendimi seri katil gibi hissediyorum. Mezarlık dönüşü en yakınlarımı geride bırakmakla ayıp ettiğim duygusuna kapılıyorum. Düğününe gittiğim herkesin cenazesine de gittim. Birçok ölünün bebekliğini, hatta doğumunu hatırlıyorum. Dün mama isteyenler, şimdi börtü böceğe ziyafet oldu. Anne karnından mezara varan yolun trafik polisi gibiyim.
