Benim başıma gelen bu işte. Hep çok sevdim ama hiç sevilmedim. Artık demek ki bize nasip değilmiş diyip aşk meşk duygularından uzakta kendi hayatımı yaşamaya çalışıyorum.
Ahh.. canım kıyamam sana yaa.. Lan böyle yazınca da üzülüyorum bu çocuğa amk. Biri sevsin artık şu arkadaşı. Yok mu şöyle helal süt emmiş, sözlük kızı.
Çok sevenin hiç mi suçu yok peki, kimseyi ederinden çok sevmeyin siz de. Saçımı senin için süpürge ettim, seni kendimden çok sevdim, senin için kendimden vazgeçtim.. Etmeseydin, sevmeseydin, kendinden vazgeçmeseydin. Sonra karşılığını alamayınca da "tüm erkekler/kadınlar aynı, kimse sevgiyi hak etmiyor" diye sızlanır durursun ezik bir şekilde, evet.
aslında çok da sıkıntılı değildir. sıkıntılı olan sevildiğini zannedip sevilmiyor olmak. sen çok seversin ama karşıdaki seni sevmez olabilir bunu biliyorsan kendi içinde yaşarsın umudun olmaz hayallerin olmaz. karşıdaki de seni senin onun sevdiğin kadar seviyor zannedip sonrasında olayın öyle olmadığını öğrenmek bitiriyor adamı.
