basitliğini gördüğünüz andır o. birden gözünüzden düşer, düştüğünü görürsünüz resmen. hatta kalkamayacağını da bilir, acırsınız da azıcık. yazık lan, ne çok sevmiştim seni, mal, dersiniz.
yaptığı kabahatin boyutuna bağlı olarak gözden ve kişiliğinin kişi gözündeki özünden düşmesi durumudur. affı olmayan sözlerin veyahut eylemlerin neticesinde, kişinin kişiye olan saygısının ve sevgisinin yitisine maruz kalacaktır. gerekli tahliller yapıldıktan sonra, ilişkiye halel getiren bu kişiye karşı yapılacak en mantıklı eylem sessiz kalıp, uzaklaşmaktır. şayet olmuyorsa, terennüm ile "siktir" çekmek haktır. bahsi geçen nefere bu amiyane tabir müstahaktır.
değer verdiğimiz kişilerin yaptığı bu isabetsiz tavırların neticesinde körelmemek, taşlaşmamak mümkün müdür? namümkündür! ağacın kabuğuna çiviyi çak, akabinde ondan af dile.. kimi kişi yüreğine yenik düşüp affetse de, o çivinin izi yüreğinden asla silinmeyecektir. silinemez. beyin dediğimiz yağ dokusu, bunu asla ve kat'a unutmaz. yani, değer kaybıyla sürdürülecek olan bir ilişki söz konusu olacaktır.
ardınıza dönün ve bakın; nice kişiler maziye karışmış..
öfke patlaması anlarında hissedilebilir duygudur. bu geçici duyguya güvenip gemileri yakmamak gerektir. birkaç saat ya da gün içinde ani verilmiş karardan ötürü büyük pişmanlık ve üzüntü yaşamanız mümkündür.
seven insan bir anda soğuyamaz, soğudum sanması öfkesinden ya da başka hislerden ötürüdür. gerçekte soğuma evresi yavaş yavaş gerçekleşir.
başıma gelmişliği vardır. çok sevdiğimi düşündüğüm insandan bir anda soğuyabiliyorum.
ne yapıyorum ben ne işim var bunun yanında diyebiliyorum.
sonra ayrılmak için 40 takla atıyorum. soğuk duş etkisi yaratmıyor değil.
