başlığını açmak bana düşmüştür. neden? çünkü o benim gizli öznem. her yere saklamışım adını kullanmadan felan. ama hayatta böyle bir özne var bilin siz. çok sevildiği halde hiç sevmedi. kalbini hiç göremedim, şöyle söyleyeyim karadır kaşları benzerdi kömüre, büsbütün zarardı ömüre... hiç sevmemek nasıl adi bir istikrarsa 1 gün bile bundan taviz vermedi. ama birini sevdiğini biliyorum. demek ki seviliyormuş. onda da bir kalp varmış. belki farkında değildir. sevmek hele ki çok sevilmek senin meziyetin değil. öyle kendini yüksek tepelere koyma. sen sözde öznesin, yüklem her zaman bendim. kendini koyma yücelere, sen gerçek aşkı, sana duyulan özlemi benden hiçbir zaman dinlemedin....
