uzaktasındır mübarek. Sadece seviyorsundur. Uzaktasındır ama. Düşünürsün sonra. Siktir et unut hadi dersin. Unutamazsın. Yanına git dersin kendine. Onu da yapamazsın. Sarhoş kafayla mesaj atmaya kalkarsın belki. Onu da beceremezsin ki sen. Belki bir ikindi mesaj atarsın. Konuşursun. Mutlu olursun. Sonra mı bi bok olmaz. Daha çok özlersin. Güzel filmler izlemeye güzel kitaplar okumaya başlarsın. Her güzel şey sana onu hatırlatır. Huzurun kaçar. Düzenin bozulur. Bir iki asıllı şiir yazarsın belki. Böyle akar gider. Sonra bi başkasını bulursun. Ilk başta zor olur alışmak. Sonra alışırsın. Zor olur ama olur.
gittikçe mahveder, kolay olacağını düşünürsün fakat yanılırsın. anlatmadıkça birikir içinde, içinde birikir, hastalanırsın bile sırf bu yüzden. dönemediğine mi üzülürsün, yoksa dönememe sebebine mi? canım benim, seni böyle özlemek mi özlememek mi?
O insanı bir daha kırmaktan korkuyordur. Kendinden bile daha çok sevdiği bir insan vardır karşısında belkide. Aynı hataları, aynı zorlukları yaşamaktan korkuyordur tekrardan. Zordur sevdiği halde geri dönememek.
Daha çok üzmek istemiyordur karşındakini zamanında yeterince kırmıştır. Mantığı ve hislerini her gün denetlemek zorunda kalacaktır. Tekrar aynı şeyleri yaşatmaktan korkuyordur. Ne kadar özlese, istese de doğru olduğunu düşündüğü şeyi yapmalı insan kimi zaman. Çok zor işler...
pis bir gururdur insanın içini oydukça oyar ve her geçen gün acabalar çoğalmaya başlar içinde sonrası yoktur ve olmayacaktır. ama aşıksan kimseleri sallamayıp koşacaksın sevdiğini ileride yakınındakiler değil o kalacaktır yanında eğer ki gerçekten halen güveniyorsan.
uzun sureli iliskimi kurtarmak icin, gururumu bi kenara biraktim, kalktim 1000km yol gittim, olmadi. cok sevdigim icin döndüm ama olmadi, dönmeyi dusunupte dönememekten daha kötü bir durummus benimkisi, o zaman anladim. simdi senin soyledigin psikolojideyim, gururum, onun yapmadiklari ve benim yaptiklarim, daha gidemem abi, o gelsin.
Bir tek seni aklım almadı.
Seni ömrüme sığdıramadım.
Öyle doluydu ki içim,
Yüreğimde seni koyacak yer bulamadım.
Seni çok sevdim.
Dolu dolu yaşadım.
Seni çok özleyeceğim.
Özledim.
Özlüyorum.
Ama bir araya gelemeyeceğimizi de biliyorum.
Birlikte olamayacağımızı da...
Sen hep haklıydın.
Ben de kabullendim.
Haklısın zor oluyormuş herşeyi sarıla sarıla,
Ağlaya ağlaya, seve seve bırakmak.
Bu satırlar da benim sana bıraktığım son şey.
Say ki saç telimi bırakıyorum avuçlarına.
Say ki gözlerimi bırakıyorum bakışlarına.
Say ki yokluğumu bırakıyorum hayatına...
artık geri dönmemeksizin gidiyorum.
akıllı insanlar mantıklarıyla duygularını, kibirli insanlar gururlarıyla duygularını bastırır.
yaşananların ardından kar zarar tablosuna baktığında, zarar öndeyse, mantığınla hareket edeceksin. zaten zarar gördüğün bir ilişki saplantıdır. uzatılmaması iki taraf içinde en iyisi.
bunların birde kibirli versiyonları var ki; onlar ne sevilmeyi hakeder. ne de suratına tükürülmeyi. gurur dediğin, sevda defterinde çift yaprağa düşen ortak paydadır. aşk kitabında bireysel gururun yeri yok.
