Yüzü belli bir süre güler pozisyonda tutarsanız, yüz kasları beyne mutlu olduğu sinyalini yayar ve beyin de endorfin salgılar. Dolayısıyla mutsuzken gülen insan, kendini depresyondan az da olsa koruyabilmeyi öğrenmiş demektir. Böylece bulunduğu kötü şartlardan kurtulmak için daha sağlıklı kararlar alabilir.
hep özendiğim insan türüdür sözlük bu. anında yüzüm düşer, rol de yapamam. dişlerimi de beğenmememden mütevellit pek gülmem aslında. komik oldu biraz ama, böyleyim işte. negatifliğimi yaymak da istemem çevreye ama yayarım. yeni tanıyan insanlar ne oldu diye sorar, diğerleri hiç oralı olmazlar. alışmışlardır. bizim gibileri ancak mutluluk güldürür işte. gerçek mutluluk.
"etrafını en çok güldürebilenler, içlerinde en çok hüznü barındıranlardır" kuralına binaen: bu çok doğru ve acı bir durumdur.
uzun süre (1-2 gün) somurttuğumu görenler, aga bu haline alışık değiliz derler oldum olası.
yakın çevremse, hadi şuraya biraz neşe kat bırak surat asmayı derler.
yani böyle insanlar şöyle bı ağız tadıyla can sıkıntısı yaşayamazlar, çünkü öyle bi hakları yoktur. ne pahasına olursa olsun çevrelerini güldürmek veya ortamı yumuşatmak zorundalar.
benimdir bu kişi. çok fazla şeyleri öyle kafaya takan birisi değilim ama ne olursa olsun gülümseye mutlu olmaya, oldurmaya çalışıyorum. herkes güler yüzümden bahseder.
Mutsuz göründüğü zaman, gelen sorulardan kaçmanın yolunu bulan insandır. Çünkü böyle anlarda insanlara sebep anlatmak çok zor gelir.
Hem mutsuzluğunu gerçek anlamda kim önemseyecek?
Ayrıca çevresinde, bu haliyle mutsuz olacak olan insanlar varsa belki de onları üzmemek için bu maskeyi takıyor olabilir!
Mecburiyetleri vardır.
Dimdik ayakta durmak, mutlu görünmek dolayısıyla güçlü olmak zorundadır.
Mutsuzluğundan ötürü çevresinde mutlu olanlara yaralı tarafını göstermek istemiyordur. Gösterecek olsa ilk o taraftan saldıracaklardır çünkü.
