birazdan yazılmaya başlanacak hikayedir. elim ayağım titriyor arkadaşlar. klavye, kendiliğinden yazacağını söyledi. itiraz bile edemedim. ben başından defalarca cin hikayesi geçmiş bir adamım. artık korkmanın ötesinde bunları özler oldum. bazen sırf gelip ibinalık yapsınlar diye alkol alıyorum. alkol aldığımın ertesindeki bir hafta bendeler..
--spoiler--
bir gün arkadaşlarımdan birini geç vakitte ziyarete gidiyorum. hava da lanet gibi yağmurlu, saat gece 11. arkadaşım bana yakın bir semtte oturuyor allahtan. 5 dakika kadar yürüyünce oradayım.
derken peşime bir köpecik takılıyor. sarımtrak beyaz renkte, bildiğin türk tipi piç sokak köpeği. şöyle bir bakıyorum, zararsız gibi. ben yürüyorum bu yürüyor. ben yürüyorum bu geliyor. o sırada ben de keyifli ıslıklar çalarak arkadaşımın apartmanının önüne geliyorum.
zili çaldıktan sonra köpeğe dönüp amerikanvari bir hareketle "ben dönene kadar burada bekle. eğer 2 saat içinde dönmezsem 911'i ara miki" diyorum. bunu söylerken de elimi tabanca şekline getirip göz kırparak bitiriyorum.
2 saat olmuş-olmamış bakmadan, yarımda artık eve dönmek için kalkıyorum. arkadaşım da "bak korkarsan burada kal haha" falan takılıyor ne hikmetse. ben de "kim? ben mi korkacam lan.." gibi normal erkek tribindeyim.
dışarı adımımı atar atmaz şok başlıyor. köpek bıraktığım yerde. fakat simsiyah, kocaman ve kırmızı gözleri var. gözgöze gelince kalbim zıplıyor. o kadar korkuyorum ki elimle kalbimi tutuyorum sesini duymasın diye. ama kökep başını eğiyor ve sadece bekliyor.
erkekliğin şanı diye geri de dönemiyorum. bu yüzden usul usul köpeğin yanından sıyrılıp yağmurlu havada yola koyuluyorum. hızlı hızlı giderken hissediyorum ki köpek beni takip ediyor.. arkama her döndüğümde bekliyor ve sadece bakıyor. defalarca taş atıyorum, tükürüyorum, bildiğim her sureyi okuyorum.. nafile. sadece 5 metrelik mesafesini koruyor ve bana alev alev bakıyor.
derken koşmaya başlıyorum. o kadar hızlı koşuyorum ki yoldaki trafik işaretleri vızır vızır yanımdan geçiyor. köpekse aynı mesafede. apartmanın kapısına kadar koşuyorum. tam kapıda o zaman komşumuz olan cami imamını görüyorum. içim tam ferahlar gibi oluyor ki açık kapıdan içeri girdikten sonra kapıya sert bir şekilde çarpan sesle dönüyorum.
koşan köpek kapıya çarpmıştı. ben ise imama olanları anlatacaktım ki, dumurum katlanıyor. döndüğümde apartman boşluğunda karanlıkta yapayalnız olduğumu farkediyorum. otomatı açtığımda görüyorum ki apartman kapısı da kilitli.. bu olayı henüz açıklayabilen biri olmadı. yıllar oldu halen anlayabilmiş de değilim.
--spoiler--
