Yanımda biri abuk bir şekilde susuyorsa gerilirim ve sessizliği bozmayı tercih ederim, her durumda değil tabii ama çoğu durum için geçerli. insanlar git gide, nesilden nesile daha da sessizleşiyor ve çok konuşmayı sevmeyen ben bile rahatsız oluyorum.
Bir de böyle iş ortamlarında illa biri çıkar, seni konuşmaya zorlar zırva zırva, bu durumu da sevmiyorum, belli ki konuşmak istemiyorum kardeşim, niye zorlarsın ki? Sen ağız ishali olmuşsun ok de bana niye bulaştırmak istiyorsun? Salyalarına sahip çıkıver.
geçen malın tekiydi.
ne yazık ki kulaklıklarımı evde unuttuğum için maruz kaldım.
bir de bir şey fark ettim, yanında az çok güzel en az iki kız varsa erkeklerin sesi daha yüksek çıkıyor ve daha uzun konuşuyorlar.
rahatsızlık veren kişidir.
hiçte öyle kızların bayıldığı erkek türü değildir aslında. çok konuşmak değil, iki lafı bi araya getirmekte zorlanmıyorsan yeterlidir. çok konuşanı kimse sevmez. iyi konuşan, çok konuşmaz zaten. yani hepsi birbirinin tamamlayıcısıdır. dil olacak dil derler ya, o her zaman tutmaz işte. çok konuşunca, cümle içinde geçenlerden, ne denildiği anlaşılmıyorsa kim sevsin ki seni. sus pus olursan olmaz, çok konuşursan da olmaz. boş konuşmak yerine o boşluğu susarak coolluk ile de doldurabilirsin. sus pus olmak yerine de, tam yerinde bir şey söylersin, o zihinde kalır.
