yüksek ihtimalle anlatım bozukluğu yapmaktır.(gönderme filan yok kardeşim)
veeeeeee kişisel zaafiyetten kaynaklı izafi bir durumdur.
yüksek dozda benzetme , metafor , edebiyatta ne varsa kullanma ve içini dolduracağını zannedip , boşaltma durumu...
daha fazla kendimi anlatmayayım yav , dialog konusunda ketumum ve neyleyeyim ki kelimeler için para ödemiyorum( adls? hımm evet doğru) ve ben de işkembe-i suğra'dan cümleyi uzatıyorum da uzatıyorum , kelimeleri sündürüp duruyorum , anlamı da katlediyorum öyle mi? bak burası düşünmeye değer doğrusu.
ki bu da bir tarz yahu. james joyce bir günü 800 günde anlatır sanat olur , çözümlenir , üzerine paradigmalar giydirilir ; ben yapınca da "aha kral çıplak , yakaladık hergeleyi" denilerek ifşa edilir. otur bir soluklan , alışmadığın hiç hayatında zihninin nüfuz etmediği kavramlar olabilir , hemen "yaftayı yapıştırıp , bana isim koyma". şaka filan değil gül.
az kelimeyle çok şey anlatanların adlarının nobel alan yazarlar listelerinde veyahut 1001 klasiklerde yer aldığı düşünüldüğünde geriye kalan diğer insanların her ağızlarını açtıklarında, her kalemi ellerine aldıkalrında gerçekleştirdikleri eylemdir.bu eylemi yapamamak yeteneksizlik değil, yapmak yetenekli olmaktır. gerçi anlatılan kişinin anlama kapasitesi de mühim ama tabii ki kimse kendine toz kondurmaz.. kesin yazar suçludur ,yazar..
acayip boktan bir durum. bir dili yeni öğrendiğinde oluyor fazlaca. derdimi anlatamayıp da ağladığım o kadar çok gün oldu ki. aksanınla alay ederler, kullandığın kelimelere gülerler, gramerini düzeltirler. üstüne bir de derdini anlatamazsın. boktan değil de ne.
