kendimden bir örnek : bursa tophane de bir banka oturup kulaklığımı takıp tüm efkarlı şarkıları dinleyerek manzara izlemek. mudanya yakın olsaydı bunu sahilde de yapmak mümkün olurdu sanırım.
hipodroma giderim. önce padokta yarışacak atları izlerim, örülmüş yelelerine, tımarlanmış gövdelerine, güneşte parlayan gemlerine, linklerine hayranlıkla bakarım. sonra geçerim kapalıya yarışları seyrederim. benim için gerçek bir meditasyondur. inşallah ramazandan sonra gideceğim. çok özledim.
kaveye gider yan masaya "abi tayyip gitse kim gelecek kılışlar mı? adamda liderlik vasfı yok bi kere" derim, ciddiyim. müthiş eğlenceli resmen kendime geliyorum amk!
Uyumak en güzel çözümdür bu gibi durumlarda, nasıl olsa yarı ölüm diyip gömün başınızı yastığa. Geçiyor mu tabi ki hayır ama bi süreliğine unutturuyor, bi süreliğine kafa açıyor. O da olmazsa ağlayın kesinlikle rahatlatıcaktır.
