kendimden bir örnek : bursa tophane de bir banka oturup kulaklığımı takıp tüm efkarlı şarkıları dinleyerek manzara izlemek. mudanya yakın olsaydı bunu sahilde de yapmak mümkün olurdu sanırım.
Aglarim. Hatta iyice deprestiysem acikli acikli sarki acar iyice havaya girerim. Insan nasil rahatliyor var ya...
Diger secenekde dostumu arar ona icimi dökerim. Birine sinirlendiysem gıyabında hayvan gibi bagiririm . saydiririm. Soverim. Ama dost candir idare eder. Evet bunlarin hepsini yaparim.
Hiç birsey yapmam. Otururum ve bu zamanlarimi bile ozleyebilecegimi düşünürüm. Arkadaşlar günden güne boka sardığım için bu taktik artık iyi gibi geliyor.
o değil de bu cümlede hata mı var? bana öyle geliyor sanırım türkçem pek iyi değildir. bunalındığında olmayacak mı o? bunalındığında kelimesi de bir garip gibi sanki. neyse.
koridorda ellerimin üstünde yürüyorum ben. baştan sona henüz hiç gidemedim ama zaten başardığımda kendime yine bunun gibi mantıklı olan başka bir meşgale bulacağım.
ekşi şeyleri takip ediyorum, gerçekten başarılı entryler var bazen ise müzik keşfediyorum (bkz: spotify) (bkz: soundcloud) yada bazı online dizi sitelerinden dizi izliyorum veya mubi'den film izliyorum yeri geliyor kitap okuyorum bazen de hiçbir şey yapmıyor sadece duruyorum. çok şükür whatsappta bir ileri iki geri yapıp acaba kime yazsam diye düşünecek kadar bunalmadım hiç.
koşarım bütün kinimi, öfkemi, nefretimi, umutsuzluğumu kusmak için yoksa çevremdeki insanlara tedavisi olmayan yaralar açabiliyorum. ortamı hemen terk ediyorum.
