gecenin siyah ve renksiz olanını severim. tıpkı memelerini kapatan sütyenin gibi. gece gözlerimi kapatmam, gece memelerini öpmem..
dudaklarını öpmem gece, ellerimle sütyeninden kurtulamamış iri memelerini sıkmam. nefes nefes kalmam gece..
tüm çıplaklığımla kalçana baskı yaparken sırtını ısırmam gece...
şehvet mırıltılarını vucuduma uyurlamak hece hece, gece.
sonra sigara içmelerin gelir, sigara gibi sarılmış uzun parmaklarının arasında. daha demin kasığımla kavgaya tutuşan , iki dudağının arasındaki kavgadan galip çıkmış edasıyla salınan siyah ojeli parmakların, ellerin..
hayal dünyası, şair ilhamı memelerin...
pembeyle kırmızının kahverengi arabulucuğunda ateşkes ilan ettiği memelerin..
akdeniz basardı birden ankara'nın karasal soğuğuna. gül açardı buz taneleri, senin buz olmuş memelerin gül..
ezberden şiir okuyabilen varoş bir kerhanecidir ankara. aynı zamanda duygusal, aynı zamanda kendini betimleyebilen bir ressam.
aynı zamanda sevişmelerimizin sırdaşı pis röntcüsüdür dedikodusunu yaptığı cahil abilerinin.
çok bira içmişliğimin yaşanıldığı " an"dayız.
ertesi biliyorum sen olmayacaksın.
buna rağmen güzel, memelerinin hayalini kurmak.
sen güzelsin gece olunca.
gece güzel aklımda sen olunca..
