geçmiş hükümetlerle birlikte, tayyip hükümetinin de sorumlu olup, yarattığı bir türkiye gerçeğidir. daha kötüleri de bulunur. bir liraya dahi muhtaç olan aileler vardır çünkü.
1999 yılında ortaokuldayken 250 000 lira harçlık alıp, 150 000 lirayla çeyrek tost, 75 000 lirayla ayran, 25 000 lirayı kenara atıp ileriye birikim yapmayı öğretmişti bize babam. hiç bir zaman babama bu para yetmiyor dememiştik. işçi adam sonuçta ama olayı iki yönden düşünmüştüm her zaman. arkadaşın biri günde 2 3 milyon harcayabiliyordu, diğeri ise 10 000 liralık yazılı kağıdı parası istendiğinde utancından kaçacak köşe arıyordu. şimdi ilkokula giden kardeşim okul harçlığı olarak 1 lira alıyor, öyle bir anlatmışım ki çocuğa kendimi, 1 liranın yarısını geri getiriyor. uzun lafın kısası akşam evine ekmek getirmeyen babalar varken ne yazık ki, çocuğuna 1 lira verebilen baba bir kademe daha üstündür.
eleştirilmemesi gerekir. en orta halli insan bile bazen kuruşların hesabını yapabiliyor. elbette ki anne baba çocuğunun cebine biraz fazla bir şeyler koyabilmek ister, ama imkan yoksa yapacak bir şeyi yoktur. çocuğa düşen de bunu anlayışla karşılamaktır.
bazende çocuğunu tehlikelerden korumak ister. sadece karnını doyuracak kadar verir. ayran simit alabilir çocuk. malum uyuşturucu kullanma yaşı gittikçe düştü.
