Aslında, böyle demesi bu devirde yüksek bi ihtimal.
Birgün bu durumla karşılaşırsam ne yaparım bilmiyorum ama,
ona ilk önce iyiliği, ahlakı, temizliği, sevgiyi, şevkati, saygıyı, alçakgönüllülüğü, doğruluğu, üslubu ve dürüstlüğü öğrertirsem o zaten ilahi inancı içinde hissedecektir.
Doğru yola çevirmeye çalışırım diyenler falan sizinkinin doğru yol olduğunu nereden biliyorsunuz? Veya her hangi bir doğru yol olduğunu nereden biliyorsunuz? Ben Ateizm doğru yol demiyorum yanlış anlaşılmasın. Kimseninki doğru yol değildir. Kendi seçimin der geçerim bu arada.
Çocuk dedik ya şimdi adam tabi kafa kıt, zannediyoki 5 yaşındaki çocuktan falan bahsediyoruz.
Erişkinliğine ulaşmış bir bireyi en fazla ne kadar yönlendirebilirsin? Kendi doğrunu anlat, ona mantıklı gelirse kabul eder yoksa sen istediğin kadar zırvala o tercihini yapar nasıl olsa.
onun fikirleri onu ilgilendirir, sonuçta yine iyi bir insan olma yolunda. kitabı ve dini olmadığı için etrafa saldırmıyor, kötülükten uzak, yine edep çerçevesinde konuşuyor, oturup kalkıyor, saygıda kusur etmiyor. “seni cehennemime atarım” yahut “bak şunu yaparsan sana cennetimden bir köşk veririm” diyerek ne korkutuyor ne de kandırarak aramızdaki ilişkiyi bir çıkar ilişkisine dönüştürüyor.
lan hala ateizme deizme özentilik diyen mallar var. ulan etrafımızda kaç kişi varda özenelim allahın sığırları? ama hepimizin etrafı dinci asalaklarla dolu. bu gerçek zorunuza gidiyor insanlar artık masallarınıza inanmıyor her şeye her baskıya ragmen sorguluyor kendi yolunu çiziyor. kudurun pislikler.
Yaşına ve bilgi birikimine göre tepkim değişir.
Ben kendi aileme deist olduğumu 34 yaşındayken anlattım.
Ateizm zordur, ciddi bir bilgi birikimi ve sağlam kuramlar gerektirir.
izlerken içim burkuldu aslında. Bir müslümanım ve toplumun genelinin halini gördükçe islam coğrafyasının neden bu kadar sıkıntılı olduğunu daha iyi kavrıyorum.
Bu eğitimsizlik, sığ düşünce ve bağnazlığın yanında getirdiği yobazlık ne hale getirmiş milleti, yazık ki çok yazık.
Şahsım adına evladımdan böyle bir şey duysaydım onu dinlerdim. Sorgulamak için değil ne derece mantıklı kanılara varabilmiş diye.
Ben müslüman bir baba olarak görevimi yerine getirir, ona dinimi anlatırım.
Kendisi isterse buna inanmayıp, isterse ayakkabı çekeceğine iman etsin.
insan olması, ahlâklı olması ve bulunduğu topluma faydalı olduğu sürece dini kendi hür vicdanına kalmıştır.
Ama tabiki bir baba olarak islam dinini benimsemesi yegane temennim olur.
"ben sana ateist olamazsın demedim ki ben sana adam olamzsım dedim." bunu söyler ve bu söylediğimin şaka yollu olduğunu belirtmek için de sonra gülümserim.
