izlerken içim burkuldu aslında. Bir müslümanım ve toplumun genelinin halini gördükçe islam coğrafyasının neden bu kadar sıkıntılı olduğunu daha iyi kavrıyorum.
Bu eğitimsizlik, sığ düşünce ve bağnazlığın yanında getirdiği yobazlık ne hale getirmiş milleti, yazık ki çok yazık.
Şahsım adına evladımdan böyle bir şey duysaydım onu dinlerdim. Sorgulamak için değil ne derece mantıklı kanılara varabilmiş diye.
Ben müslüman bir baba olarak görevimi yerine getirir, ona dinimi anlatırım.
Kendisi isterse buna inanmayıp, isterse ayakkabı çekeceğine iman etsin.
insan olması, ahlâklı olması ve bulunduğu topluma faydalı olduğu sürece dini kendi hür vicdanına kalmıştır.
Ama tabiki bir baba olarak islam dinini benimsemesi yegane temennim olur.
Dinimin gereği islamı ona doğru şekilde anlatırım ve islama davet ederim. Fakat kabul eder yada etmez orası beni ilgilendirmez çünkü islam'da zorlama yoktur, Sevgi,saygı ve hoşgörü dinidir islam. Siz yapmanız gerekeni yapın yani islamı doğru anlatıp ve davet etmeyi deneyin olmazsa olmuyor zorlamaya gerek yok.
lan hala ateizme deizme özentilik diyen mallar var. ulan etrafımızda kaç kişi varda özenelim allahın sığırları? ama hepimizin etrafı dinci asalaklarla dolu. bu gerçek zorunuza gidiyor insanlar artık masallarınıza inanmıyor her şeye her baskıya ragmen sorguluyor kendi yolunu çiziyor. kudurun pislikler.
Aslında, böyle demesi bu devirde yüksek bi ihtimal.
Birgün bu durumla karşılaşırsam ne yaparım bilmiyorum ama,
ona ilk önce iyiliği, ahlakı, temizliği, sevgiyi, şevkati, saygıyı, alçakgönüllülüğü, doğruluğu, üslubu ve dürüstlüğü öğrertirsem o zaten ilahi inancı içinde hissedecektir.
