çocuğu olmayan kişilerin, akrabasının çocuğunu istemesi ve örneklerden anlaşıldığı kadarıyla da alması durumdur. eskiden daha fazla yaşanırmış. çocuk bir elbise ya da ayakkabı değil ki benim ayakkabım yok, olmuyo diye akrabanınkini isteyesin.. ailesini de görür diye akrabaya veriliyor çocuklar. çok çocuğu olup da akrabasına veren ya da en yakınına ilk çocuğunu verenler de vardır.. o kadar çocuk istiyorsan illa akrabanın çocuğu olması şart değil, kimsesizler yurtları ailesi olması için dua eden çocuklarla dolu..
eskiden olurmuş böyle şeyler.
fakir akraba çocuğuna daha iyi bir hayat sunabilecek çocuksuz akrabaya çocugunu verirmiş. çocuk bunu tabi ki çook sonraları öğrenirmiş. asıl ana babasını aramazmış pek de. ama ana babası sandıgı kişileri de gerçekten sevemezmiş. arada olan gene çocuga olurmuş. way amk.
çocuğun psikolojisini, verilen aile isterse çocuğu pamuklara sarsa bile olumsuz etkileyecek olaydır. çocuğun büyüyünce düşünebilecekleri neden ben? neden beni kendi ailem başkasına verdi? gibi sorular olacaktır. ne kendi öz ailesine tam yakın olabilecek, ne de verilen aileyi kendi ailesi gibi benimseyebilecektir. çocuğunu başkasına veren aile ve özellikle de anne buna çok pişman olacaktır.
