Benim farkettiğim şey şu ki bu konuda hiç karmaşa yaşanmıyor. Sen öğret sen öğret diyen yok. Babalar gönüllü!
Erkekler hemen çocuğa yüzme öğretme ayağına suda zaman geçirip Nil timsahı gibi etrafı rasat ediyor. Çocuğu karı kıza doğru yüzdürüp yanaşıyor.
Hanım abla da kenarda kendine güneş kremi sürüyor kocam ne kadar da yardımsever eşine yardım ediyor diye saf saf kumda debeleniyor.
Ben kendi kendime öğrendim yüzmeyi yardım eden kimse olmadı. Ulan hep kendi başıma atılmışım bu yetenek işlerine. Keşke daha çok yardım edenim elimden tutanim olsaydı daha iyi yerlerde olabilirdim.
Bebekler, yüzmeyi anne karnında öğrendikleri için doğuştan yüzücüdür. Anne çocukla daha iyi bağ kuracağından ve daha sorumlu davranacağından bu kişi anne olmalıdır. Babaya güvenmeyin ciddi söylüyorum. Bir gözü çocuktaysa diğer gözü başka yerlerde oluyor genelde.
genelde anneler; bütün gün ben bakıyorum çocuğa diye düşündükleri için tatilde eşlerine “bari rahat bir tatil yapayım” şeklinde tripler attıkları için bu iş babaya kalır. Hiç de görmedim ve duymadım da babalar yüzme öğretirken (hemcinslerine karı kız diyenler gibi olmayım) başka kadınların oraya doğru çocuklarını yüzdürdüklerini. Ama kenarda güneş kremi sürüp de “babası değil mi yüzme öğretecek tabi çocuğa” diyerek güneşlenenleri çok gördüm ve duydum.
Bence kesinlikle anne öğretmeli. Babalar bu süreçte çocuklardan daha cesur olmasını ve daha hızlı öğrenmelerini bekliyor. Çocuğu direkt lap diye suya atıyor babalar anneler ise daha temkinli ve daha sakin bir yol izliyor.
Bizde çocuk bacağından tutulup denize fırlatılır. sonra çocuk salya sümük korku ile kıyıya gelmeye çalışır. Bir de bakar kii yüzüyor. Bu arada çocuğa yüzmeyi baba öğretmeli. Erkekler çocuklara cesaret ve özgüven aşılıyor. Bizim evde öyle.
Bilseydim büyük ihtimalle onu da ben öğretirdim ama mecburen ya baba öğretecek ki ben telaş yaparim sıkıntı olur. O yüzden yüzme kursunda öğrenecek mecburen.
hangisi olursa olsun yeter ki olsundur. bak bize ikisi de öğretmedi küçükken. sonra yaşça büyük sığır kuzenler kaldırıp denize attı ve çırpınırken erol taş gibi nıhıhıhahahahaha diye kahkaha attılar çocukluktan travma oluştu. askere gidene kadar yüzme bilmiyorduk lan çok acıklı idi..
