görmemişlik desem anneme babama ayıp olur, abartı desem o hiç olmaz, saçmalık yok yok olur mu hiç öyle.
neyse işte.
pek mantıklı bir eylem değil bu.
genelde biri dede/babaanne ismi olur bu isimlerden. benim öyle en azından. babaannemle birbirimize adaş diyoruz lan, şu hale bak!
anne ve babanın, çocuklarına ortaklaşa isim vermeleridir. iki isim verilir, biri daha çok ön plana çıkar ilerleyen yaşlarda. isimler genelde biri ailenin büyüklerinden diğeri de günümüz isimlerinden konulur. özellikle bu kombinasyonun tadından yenmez.
latin kültürüne hiç girmiyorum zira girersek hiç çıkamayız. biz ikiyle uğraşırken, onlar en az üç - dört isimle uğraşıyorlar.
gıcık durumdur. ana-babanın isim histeriliğini çocuk çekmektedir ömür boyu. bir de en gıcık olunan isim başa koyulur, herkeste o ismi söyler inadına gibi. ömür boyu "bana arakadşlarım şöyle seslenir ama..." demekle geçer.
anne babanın bazen istemeden de olsa yaptığı şeydir. şöyle ki ebeveyn oğlunun ismini coşkun koyar. bu çocuk ilerde büyür, arkadaş çevresi olur. ve iki isimli de olur, evet tahmin edildiği gibi o artık tecavüzcü coşkun'dur...
