80'li ve 90'lı jenerasyonun isimlerinin sonuna gelen 'can' isme ayrı bir hava katmıştır ki anneler babalar bunu bir reform olarak kabul etmiş toplu olarak uygulamaya koymuşlardır..elinizi sallasanız bir izzet can'a , muharrem can'a ya da bir hidayet can'a çarpabilir..
can kelimesi cocuklara sırf modern dünyaya modern!! isimlerle girmeleri için verilmektedir. Eğer ismin sonuna "can" eklemek modernlik ise man,dam,ham,kam,dan gibi kelimeleri ekleyerek postmodern isimler yaratmak daha da cazibeli olabilir.
Bir manada can kelimesi karşı çıkışın sembolüdür. Çocuğun isminin sonuna can kalimesi koymakla tamam biz mecburen senin ismini koyuyuruz ama bak biz de varız işte denmektedir. Çocukken can kelimesi güzeldir ancak ilerleyen yaşlarda biraz karizma kaybına yol açar. Lisede can uzantısı kendiliğinden düşer ve sadece dede adı veya dede adının kısaltması kullanılır.
ne yazık ki bizim ailemizden yapanlarda oldu ki bu furya 89'lu yıllardan sonra iyice artarak devam etmiştir. buna ilkokullarda okutulan alican serilerinin etkisinin büyük olduğunu düşünmekteyim ayrıca.
Koyulma aşamasına kadar çekilen çile sebebiyle çok daha anlamlıdır.Zira bir çocuğun fani veya deil 2 dedesinin olması isim hususunda uzun bir rekabete kapı açarr.
Geçen bir komşumuz yaptı bu hatayı, inanıyorum ki; çocuk daha altı, on yaşları arasında çok kötü bir psikolojik bunalıma girer.
Bu nasıl isim ulan?!
(bkz: Osmancan)
