gerçekten de insanı bazen zor durumda bırakan, kal getiren, söyleyecek söz bırakmayan andır.
bir arkadaşımda kaldığım bir akşam babası evde sigara içilmesine kızdığı için balkonda gizlice sigara içip içeri giriyordum. gece boyu yaklaşık 7-8 civarı sigara içtim. yatmaya hazırlanırken bir tane daha sigara içmek istedim. cebimdeki paketten bir dal sigara ve çakmağımı aldım. tam balkona çıkacağım anda evinde kaldığım arkadaşımın 6 yaşındaki küçük kardeşi beni gördü ve şöyle dedi;
- aaa sigara içiyosun benim babam da içiyodu kalp krizi geçirdiiii!
Bir anda neye uğradığımı şaşırdım, ağzımı açamadım, kal geldi yani, sigarayı oracıkta bırakasım geldi.
biraz farklı bir bakış açısı var çocuklarda. kalan izlenim farklı oluyor ve ters köşe yapabiliyorlar.
sigara konusundan bahsederken:
babam kelepçe ameliyatı olmadan önceki gece kendini biraz sigaraya kaptırmıştı. ilk denemede midenin olduğu yere doğru iğne sokuldu. ucundaki kameradan mideye kelepçe takılıcaktı ki ekran tamamen dumandı. böyle olmayınca ortadan yarıp mideye ulaşmaya çalıştılar. ilk kesikde bom sesiyle duman havaya yükseldi. o ameliyat ortasında neredeyse ölüyodu.
bu haberi bana doktor vermişti ama olsun.
