Çocukluğunu yaşayamamaktan daha üzücü bir durumdur.ilk okul arkadaşların şöyle yapıyorduk böyle yapıyorduk derken kalakalmışsındır çünkü.herşey sadece fotoğraf karesi olarak kalmıştır aklında.birkaç fotoğraf karesi sadece bellekte.keza orta okulda aynı.ilk okul öncesinden hiç bahsetmezsin zaten ki bahsedecek birşey yoktur hafızana kazınmış.ve babana bunları söylediğinde verdiği cevap 'ben ilk okul arkadaşlarımla neler yaptığımızı dahi hatırlıyorum olmuştur'.
Hayatında çocukluğunu hatırlamasına engel olan bir çok aktivite ve dolu dolu bir yaşam olan insanın genelde yaşadığı hadisedir.
Tek ilacı vardır. O da yaşlılık.
yaşlılık gelip te çattığında ve "dank" ettiğinde insanın kafasında, geçmişi yaşamaya başlarsın hatıralarınla. Ve hatırlarsın en ucra köşelerde bıraktıklarını bile. Pişmanlıkla dolar göğsün. dolar da dolar....
çok üzücü bir durumdur. üzgün olduğunda sana moral verecek, seni gülümsetecek bir çocukluk geçirmişsindir. bunu biliyorsundur, çünkü öyle diyorlardır. ama senin en eski anın ortaokul yıllarından başlıyordur. ara ara daha eskiden kareler gelse de gözünün önüne yetmiyordur. ' beş yaşındaydım şöyle şöyle olmuştu.' diyenlerin hikayelerini iç çekerek dinliyorsundur. çünkü sen 11 yaşından önce yaşamamış gibisindir. büyük bir boşluk, insanın en güzel zamanını unutması çok üzücüdür.
