anasının karnından toblerone diyerek çıkan evlat söylemidir. efendim bu toblerone dediğimiz sıçbok çikolata her kesime hitap etmez, cino ise candır, her ufak markette bulunurdu vakti zamanında o zamanlar toblerone denen çikolatanın tropik kakao ağacında tohumu dahi, çıkmamıştı. çok ünlü klişe bir söylem vardır; yetinmeyi bilir misin? sana verdiği kadarıyla hayatın. bugün cino yiyenlere fakir diyen küçümen beyinli insanlar yarın büyük konuşmanın cezasını cino yiyerek çekeceklerdir.*
küçükken en sevdiğim çukulataydı. içinde portakal gibi bir tad çok seviyordum annem bakkala gönderdiğinde 5 6 tane dolduruyodum poşete. * cino yiyen çocuk ta da sosyal statü sıfatına girmiş ya pes. *
fakir değil ağzının tadını bilen insandır. bir kere toblorone kadar iğrenç bir çikolata yemedim.. serttir çikolatası. kütürt diye ısırıyorsun lan. bir de mutlaka ön dişlerinle ısırman lazım.
Toblerone yedikten sonra dişlerinin arası o karıncadan ufak fındık taneleri ile dolar çıkarması da zordur.
fakat cino öyle değildir. Hemen yersin biter. öyle fantaziler yaşatmaz adama.
toblerone gibi bir lezzeti tadacak parası asla olmadığı için cino gibi sikimsonik bir tadı olan çikolatımsıya talim eden fakirdir. ayrıca bu fakir kendi fakirliğine toz kondurmamak için dünyanın en güzel şeysi ilan ederdi bu cinoyu. hatta büyüdüğünde de kendince nostalji yapar bu fakir 'ah ulan ne güzeldi şu cino çok tatlıydı bilmem ne ıvır zıvır' diye..
