halen yaşadığım yerdir. iyidir çünkü halen beraber büyüdüğün arkadaşlarınla akrabalarınla berabersindir, çevreyi tanırsın, onlar seni tanır, arada arkadaşlarınla oturup şurada şunu yapmıştık şurada bu camı kırmıştık dersiniz, güzeldir anılar.
palayaaa palayaaa palayaaa. gümüşpaladır. hâlâ ordayım ancak çocukluğumun geçtiği hız ve nitelikte geçmediği kesin. kavga ettiğim, maç yaptığım, arkadaşlarımla " bura bizim mekan artık ömer, muhammmed nur, şahin, buğra, isa" dediğimiz yerlerde başka simalar görmek ve buralarda bir zamanlar unutulmaz anılar bıraktığımızı bu sıpalara aktaramamak; o simaların da bana , buraya yabancı olduğumu hissettiren gözlerle bakması çok canımı yakıyo açıkçası. göğsümde bir ağırlık hissediyorum.
fatih mevlanakapıdır. sur dibidir. küfür eden, meybuz çalan, halı yıkanınca millete hortum tutan, bir baltaya sap olamayacak olan, hiç efendi olmayan çocuklar yetiştiren sıcak ve pis mahalledir. yakayı kurtarıp denizköşklere taşınan insan orada insanların normalliğinden çok sıkılır. çünkü orada kadınlar çocuklarına camdan küfür etmez.
uzak bir şehrin şirin bir mahallesinde, anılar arasında kalmış yerdir. zaman zaman dönmek ister, merak edersin ama yeniden görünce eski mutluluğu bulamamaktan korkarsın.
simsiyah leş gibi asfalt olmuş yerdir. gittim gördüm hiçbir şey eskisi gibi kalmamış. 200 metre boyunca sıra kavaklar, o kavakların önünde yeşillik bir alan vardı. yeşillik alanın tam karşısında sıralanan apartmanların çocukları bu yeşillik alanda oynardı. anneanneler reçel, salça kaynatırdı; ekmek yapardı orada. şimdi bütün ağaçlar kesilmiş, her yer mide bulandırıcı siyahlıkta bir asfaltla kaplanmış. o asfalt çocukluğumun üstüne dökülmüş gibi hissettim resmen.
çocukluğum zonguldak ta geçti .
3 yıl önce oğlumla o mahalleye gittim
pek birşey değişmemiş
çocukluğumun geçtiği yerleri gösterdim .şurada şu vardı şu yaşardı derken bir evin kapısını çaldım
yaşlı biri çıktı ,bir isim sordum adam içeri döndü
hanım biri seni arıyor dedi
teyze çıktı beni tanımadı
adımı söyledim hatırladı boynuma sarılıp ağladı ,sen 35 sene sonra beni hatırladın aradın dedi
bende hislendim
oğlan şaşırdı bçyle şeyler filmlerde olur zannederdim dedi
buda böyle bir anımdır
zonguldak tan gene kurtaramadım
gittim oradan evlendim .
Tek bir yer degildir malesef. Sirasiyla kirikkale, ankara, mus, istanbul. Evet babam devlet memuru. Tayinler felan.
Anasinifini kirikkale'de ilkokul birinci sinifi ankara'da 2,3 ve 4.siniflari mus'ta 5,6,7,8. Siniflari istanbul'da.
Cocukluk arkadasim yok ya benim. En eskisi 5.siniftan iste. O da istanbul'da olunca bir sekilde iletisimde kaldigimizdan.
33. mersin yani içel.
sonra balat-istanbul araya sıkıştırılmış halde birazcık ingiltere biraz almanya ve fransa sonra anadolu yakası; dur dedik burada büyüyeceğiz. ama durmadı daha nereler nereler..
diyarbakir bismil 88-93 arasi siz buna teror mu diyorsunuz. o zaman internet face twitter kamerali telefon yoktu. eviniz tarandi mi koridorda yatarak cocuklugunuz gecti mi? eger o zamanki teror cekilse bugune cogu kisi sukur ederdi emin olun. yilda sehit olan resmi 5000 ler ki bana gore daha fazla. her evde silah bugun birileri nerden geldi bu silahlar diyor o silahlar zaten orada hep vardi bir dugun olunca anlardiniz.
antalya nın kumluca ilçesidir. yaşanılabilir. güzel bir ilçedir. ancak medeniyetten önce para girdiği için insanları biraz görgüsüzdür buraların bazılarını tenzih ediyorum tabi. seralar,portakal bahçeleri çok yaygındır buralarda. geçim kaynağıdır. 10 dönüm yerin varsa köşesindir. herneyse küçükken sıkılmama rağmen yine de severdim memleketimi antalyada doğdum ama ailem herşeyim burada. evlendim ve hala buradayım. ve sanırım çocukluğumun geçtiği bu yerde öleceğim..
