ufacık bebelerin elinde son model telefonları görmek.
"hey gidi hey, bizim zamanımızda nokia 3310 vardı. o da babamızındı. izin verirse telefonda yılan oynardık, izin vermezse o da yok" şeklinde küçüklüğü yad etmeye yol açar.
yalnız kalmaktan korkmak.
uzun süredir bu korkuyu tekrar hissetmemiştim. arkadaşlarla birkaç saat öncesi garip olaylar muhabbeti yaparken kakara kikiriydi. şimdi çaktırmadan korkuyorum.
yanda türkan şoray posterinin gözleri bir manyak manyak bakıyor sanki.
çocukluğu hatırlatan bir diğer şeyi de bu gece gerçekleştirceğim mesela. hani yatarken yorganı ayaklarının altına tıkıştırırsın ya o, bir de gözler görünecek şekilde yorganın içinde kaybolmak.
